Hey gidi Nevzat
Dostluğu öğrendim ben senden
Dertlerle savaşmayı yiğitliği öğrendim
Sana söylemiştim ilk sevdiğim kızı
Seninle paylaştım dilek tuttuğum yıldızı
Kuru bir simidi bir bardak çift şekerli çayı
Aynı kafada yaşamıştık biz hayatı
.......................................................................
Yakaladığımız bütün balıkları denize salmıştık
Mahallenin kızlarını korumuş kimseye yan gözle bakmamıştık
Biz seninle aynı kafadandık
Gençliğimizi mertliğe adamıştık
........................................................................
İkimizde liseden terktik
Kariyerimiz yoktu ama yürekten sevdik
Sevdik de sevdamızı kimselere söyleyemedik 
Biz papatyalara hiç zarar vermedik
Hayata değer vermekti yaptığımız en büyük delilik
Bıyık bırakmakla olmuyordu erkeklik
Az mı yaptık bizim mahallenin çocuklarına bekçilik
.........................................................................
Çok kavgaya karıştık be Nevzat
Haksızlığa gelemiyorduk
Biz Harama hiç göz dikmemiştik
Deliydik, çılgındık ama bir karıncayı bile incitmemiştik
Zalime boyun eğmesek de az da dayak yememiştik
Yediğimiz dayaklarla kalaylamıştık bileklerimizi 
..............................................................................
Aynı şarkıları dinler aynı filmde ağlardık
Aynıydı bizim tarzımız
Aynı rengi sever aynı tip giyinirdik
Aynı anadan olmasa da biz kardeş gibiydik
Aynı sokakta büyümüş aynı kaldırımda yaralamıştık dizlerimizi
Aynı çınarlara bakarak yazmıştık ilk şiirlerimizi
Aynı okulda aynı sırayı paylaşmıştık
Aynı cevapları verip hocadan azar işitmiştik
.................................................................................
Hatırlıyor musun
Birbirimizi bırakmayacağımıza dair söz vermiştik
Oysa sen şimdi yoksun
Bak yarım kaldı simidim
Artık şekersiz içiyorum çayımı
Sensizlik poyrazları çarpıyor yüreğime
Yokluğuna alışamıyorum
Yıldızlardan sadece seni diliyorum
Ama kayıyor sensiz dünyam
Artık balığa da çıkmıyorum
Bana emanet ettiğin oğluna gözüm gibi bakıyorum
Çok fena koydu be gidişin
Eğer döneceğini bilsem bir ordunun üzerine tek başıma giderim
Acıtmaz kavgalar canımı sensizlik kadar
...............................................................................
Daha evlenemedim, bir yuvam olmadı
Hani bir kız vardı ya o çoktan başkasına vardı
Sahipsiz kaldı sensiz mahallenin dar sokakları
Ardına takıp göçtün bu hayattan umutları
................................................................................
Şimdi yoksun
Hani erkekler ağlamaz diyordun ya bak ben ağlıyorum işte
Yalnız bıraktın beni bu zalim hayatta
Şimdi ben nasıl savaşırım alçaklarla bir başıma
Soranlara nasıl derim Nevzat öldü diye
Sen ölmedin ki hayır ölmedin ki
Böyle çaresiz bırakamazsın beni
Aniden bırakamazsın ellerimi
Hayır sen ölmedin, hala kardeşimsin benim
Hadi kalk da balığa gidelim 
Son simidimizi paylaşalım
Ne olur ne olur bırakma beni
.................................................................................
Seni asla unutmayacağım Nevzat
Ne kadar zor olsa da yokluğunu aratmayacağım oğluna
Sana söz Nevzat yokluğunu aratmayacağım oğluna

Seslendiren: Ahmet İstanbullu
( Nevzat başlıklı yazı Ümit Zafer tarafından 7.02.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.