Diþ aðrýsý kabir azabýndan beterdir derler. Bu elbette ki mecazi anlamda kullanýlmaktadýr, anlamý kuvvetlendirmek için benzetme yapýlmýþtýr. Çünkü biz yaþayanlar kabir azabý hakkýnda bilgiye sahip olamayýz. Aktarýlan bilgiye sahip olmamýz bile neredeyse imkânsýzdýr. Ama kabir azabýnýn var olduðuna Yaratýcý ve Peygamber vasýtasý ile inanýlabilir. Yaratýcý yarattýklarýna gönderdikleri kitaplar ve peygamberler vasýtasýyla kabir azabýndan bahseder ve insan buna inanabilir. Elbette inanmamak gibi bir seçeneðe de sahiptir. Gerçeði ancak onunla karþý karþýya kaldýðýmýzda anlarýz. Ýnanmak bu durumda gayet bireysel bir olgu olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Yani kimilerinin dediði gibi bazý þeyler yalnýzca biz inandýðýmýz için var deðillerdir. Onlarýn varlýðýnýn temeli bizim inancýmýzla ilgilenmez. Onlar vardýr. Ýnsan ister inansýn, ister inanmasýn. Yaratýcýnýn insana inanýp inanmama seçeneklerini sunmasý ise çok kýymetli bir nimettir. Sonuçta inananlar ve inanmayanlar arasýnda bir ayrým olacaktýr elbette. Bu kaçýnýlmaz bir sondur. Bu kaçýnýlmazlýk ise kaldýrýlmasý güç bir yüktür. Her insan bu farkýndalýðýn aðýrlýðýný sýrtýnda taþýyamaz. Tasavvuf ise insana bunu anlatmaktadýr. Ýnsan tasavvufun birinci basamaðýnda ise bunu anlayamaz. Anlayamamanýn verdiði acýyý inançsýzlýkla bastýrmaya çalýþýr. Ama bu diþ aðrýsýný aðrý kesici ile durdurmaya çalýþmak kadar çaresizce bir davranýþtýr. Diþ aðrýnýz aðrý kesici ile bir nebze olsun kesilebilir. Ama aðrý kesici diþinizi tedavi etmez.

Diþ aðrýsý çeken bir insan, bu aðrýnýn acýmasýz kollarýnda kývranýrken diþ hekimi yerine manava gider mi? Manavda derdine çare bulabilir mi? Kasap ya da market seçeneklerini denese bu aðrýdan kurtulabilir mi? Elbette ki kurtulamaz. Diþi aðrýyan bir insan o dayanýlmaz acýlar içerisinde iken bile diþ hekimine gideceðini bilir. Bu bilgi öðrenilmiþ ve ispatlanmýþ bilgidir. Diþi aðrýyan hiçbir insan diþ hekimi dururken veteriner hekime gitmez. Peki gönül aðrýsý varsa insan nereye müracaat etmelidir? Gönül aðrýsýný nasýl dindirmelidir. Gönül aðrýsý derken elbette ki bir insana duyulan sevgiden ya da aþktan bahsetmiyorum. Gönül de bazen öylesine þiddetli aðrýr ki diþ aðrýsý için kullanýlan o meþhur deyim gönül aðrýsý içinde kullanýlabilir. Diþ aðrýsýnýn sebebi ortadadýr. Diþ çürümüþtür ve aðrýmaktadýr. Peki insanýn gönlü neden aðrýr? Gönülde çürür mü? Benim þahsi kanaatim insan gönlünün de insan diþleri de benzediði yönündedir. Ýnsanýn gönlü de zamanla çürür. Bizler bunun farkýnda olmayýz, ayný diþimizde olduðu gibi. Ne zaman ki aðrý çöker o zaman farkýna varýrýz bu durumun. Bu son derece acýklý bir durumdur. Diþ aðrýsýnda diþ hekimine giden insan gönül aðrýsýnda gönlünü inþa eden yaratýcýnýn kapýsýna gitmez her nedense. Kendine baþka çareler arar aynen diþ aðrýsýnda olduðu gibi. Ýnsanýn diþi aðrýdýðýnda insan neler neler denemez ki? Karanfil, kolonya, zeytin, aðrý kesiciler, alkol vs. Aslýnda bunlarýn hiçbirinin çözüm olmadýðýnýn farkýndadýr. Ama yine de dener. Bu çaresizlik çok dokunaklýdýr. Gönül aðrýsýnda da insan birçok yol dener. Müzik, isyan, anarþi, kabalaþmak, kavgacý olmak, nefret etmek, intikam almak, ateizm, intihar (ki en tehlikelisidir) vs. Denenen bu yollarýn hiçbirisi gönül aðrýsýnýn çözümü deðildir. Çözüm diþ aðrýsýnda nasýl diþ hekimine gidiliyorsa, gönül aðrýsýnda da yaratýcýnýn sunduðu yola gitmektir.

Gönül aðrýsý da diþ aðrýsý kadar yaygýndýr. Gönüllerimiz çürür ve biz farkýna varmayýz. Aslýnda nasýl diþlerimizi fýrçalamamýz gerektiðini biliyor da fýrçalamýyorsak, gönül çürüklüklerinin de önlenmesi için yapýlmasý gerekenleri biliriz de yapmayýz. Gönlümüz yavaþ yavaþ çürürken biz gündelik hayatýn içinde çoktan kaybolmuþuzdur bile. Kendi kendimize yalanlar söyleriz. Kendi kendimize söylediðimiz yalanlara inanýyormuþ gibi yaparýz. Her þey bir hayalden, bir rüyadan ve bir yalandan ibaret hale geldiðinde ise iþ iþten geçmiþ olur. Gönlümüz çürümüþtür ve aðrýmaya baþlar. Bu tüm ruhu saran dayanýlmaz bir aðrýdýr. Hiçbir insan buna dayanamaz, hiçbirisi…

Gönüllerin çürümemesi dileklerimle…