Online Üye
Online Ziyaretçi
Zor be kadınım senin işin. Doğuşunla başlar, gider ölümüne kadar , ne varsa zorluk adına. Oysa dünya nüfusunun yarısını teşkil ederken , geri yarısını da yetiştiren, eğiten, öğreten, şefkatinle kol kanat gerensindir. Bilmezler !
Daha doğuşunla başlar suçluluğun, her döneminde de artar durmadan. Her tarafın örf, anane kıskaçındadır. Uyman gereken yasakların baştan konulur kadınım.
Yola çıksan endamındadır gözler. Bir başka bakarlar vücuduna. Ürkersin ! Suçtur sanki kadın olmak. Ve mahcubiyetinle telaşla atmaya başlar adımların.. Veya yanındaki hemcinsinin koluna girersin sığınır gibi. Öndedir başın; sanki günahkar hissedersin kendini. Namusu vardır bu işin; bakıştan bile korunmalısın.
İçki masalarında meze olur kadınım. Dedikodu malzemesidir esnaf kahvehanelerinde. Kısa giyinir “kaltak “derler; uzun giyinir “pespaye “derler. Bir ortası yoktur bu işin. Makyaj yaparsın ; “kuyruk sallıyor, baştan çıkarmak için erkekleri kullanıyorlar” denensin. Bakmazsın kendine “aman ne derdi var ki salmış kendini şuna bak” derler..Kadın olmak suçtur velhasıl. Seversin “ azdı” derler, sevmezsin “kötü” derler, çamur atarlar. Elde ederler “bak hazırmış, ne de kolaymış “derler. Elde edemediklerinde konuşmalara bin bir dedikoduya muhatap olursun. Çıldırırsın !
Konuşursun “ Haddini bilmez “derler. Konuşmadığında” cahil” denensin. “bilmiyor “derler. susmazsın saygısız , haddini bilmez damgası yersin. . Kadın güçsüzlüktür, zavallılıktır. Kadın erkeğinin keyfini yerine getiren bir araçtır.Saçı uzun , aklı kısadır. Oysa o anadır, yardır, yarendir. Oysa kadın başlı başına bir alemdir.
Veda Hutbesinde " Kadınlarımız emanettir !", bir seyahat esnasında deve üzerindeki kadınları göstererek " Ey Ennes ! Sürüp gittiğin deve üstündekiler cam sürahilerdir ! " uyarısında bulunan bir peygamberin ümmeti olacaksın; ama kadınlara her türlü cefayı, ezayı, darbı, tecavüzü, hakir görmeyi, itelemeyi kendinde hak ve ikinci sınıf insan olarak göreceksin
Mitolojik bilgilere göre; 3500 yıl önce işaret edilen Tanrılara bakın. Yarıdan fazlası TANRIÇA !... Yani kadın.Bırakın tanrıçalığı; anamız, bacımız, kızımız kadın değil mi ? Öyle ise bu öfke, bu her gün duyduğumuz onca kadına şiddet, cinayet neyin nesi ?
Cinsiyet ayırımcılığı daha erkek ve kız çocuklarımızın dünyaya gelişlerinde aile bireylerince başlatılmaktadır.Erkek çocuklar " Tosunum, aslanım " nidaları ve " Mahallede kız bırakmayacak" söylemlerinin övüncü ile büyütülmekte; kızlarımız ise daha baştan yasaklarla pencere arkasına itilerek sözde atlı prenslerinin beklemesi telkini ile kuşatılmaktadır. Önceden kadına verilen değer ve önem; gittikçe heba edilmektedir. Kadınlarımız cahiliye döneminden daha kötü şekilde canlı canlı yaşarken hayata gömülmektedirler.
Mesele kadınlarımızın kendilerini bu anafora kaptırmamaları için bilinçli, haklarına sahip delikanlı ve kültürlü olmaları ile izale edilebilecektir. Ataerkil, erkek hemagonyasının yıkılması, eşit hak ve özgürlüklere kavuşulması asla zor olmayacaktır.
Dik yürü sen kadınım
Böyle yaratmış yaradanım
Ürkme adi bakışlardan
Bir gün onlarda hatırlar
Doğduklarını bir kadından.
Utanma özel günlerinden
Dik yürü sen kadınım
Bir gün büyüyecek karnın
Ve sen anne olacaksın
Doğacak bebeğin
Aleme devran, kutsalsın.
O adi bakışlar önlerine
düşecek
Başları utançla öne eğilecek
Dik yürü sen kadınım
Sen emanetsin , sen kutsalımız
Bacımız, kızımız, anamız.