Online Üye
Online Ziyaretçi
Zafer ilan edene uzaklardan
gülerim
Baktım Fikret Ünalan
kazanmışım sanıyor
Marifet çoktur bende
seni ipten alırım
Ahirete gitmeden
zemzem ile yunuyor
Zamanın girdabında
nicelere yol verdim
Ustalık makamına çekinmeden
el verdim
Sofranda azık yoktu
ekmek verdim bal verdim
Bilmem ki bu âcizi
söyle nasıl tanıyor
Meydandır dedim diye
sakın ha çatmayasın
Alıp sazı eline havanı
atmayasın
Hilafsız olsun şiir ona
su katmayasın
Görüyorsun şu hayat bizi
nasıl sınıyor
Zaman denen an ile
belada hergün başım
Bitmek bilmiyor efem
benim yaşam telaşım
Buyur her an beklerim
sofrada bitmez aşım
Soframızda huriler
yemeğimi sunuyor
Aslında Mehmet benim
en sevdiğim isimdir
Nicelerin içinde en
sevdiğim Kasım’dır
Gönlümüzün çanağı
boşalmayan tasımdır
Dört yanına dört vakit
ebabiller konuyor
Şahlanır dizelerim derdest
eder şiiri
Sükuneti celp ettik
kaybetmeden şuuru
Vallahi dizelerim telef
eder şairi
Tutuştu parmaklarım şiir
şiir yanıyor
İpe un sermek değil
tarzım edepli yazı
Bilirim okuyanlar bu
halime çok razı
Bırakalı çok oldu
gereksize niyazı
Ama baktım kimisi
sabrımızı deniyor
Daha çok yazardım da
tam dokuzda bıraktım
Sanmayasın sakın ha
cevaplardan ıraktım
İzin verince Rabbim
böyle şiire aktım
Anladım ki zatınız
atışmayla kanıyor
Biz sevgiyi ekelim
evlere Mehmet beyim
Sana şiirle gelmek
olur mu zahmet beyim
Şu Âdem’e Fikret’e çok
gelsin rahmet beyim
Görürsün usul usul
göze perde iniyor
Saygı sevgi birlikte
dünya böyle dönüyor
Âdem Efiloğlu