Ebedi Misafirimiz
Yalnızlık
İçimizi sessiz sessiz kemiren bir kurt
Duyuyorum
Elle tutulmayan
Gözle görülmeyen, bir yaranın
Acısını
Sesler var
Kimsenin duymadığı
Kıtır kıtır kıvranıyoruz
Usul usul
Hangi yanımdan karıştım bu sabaha
Bilmiyorum
Ördüğüm ümitten tacımı giydim ama!
Neşe sürdüm yüzüme
Ellerimi dans ederek yıkadım
Dolaştığım sokaklarda gülümsedim
Naralar attım arabada
Bir hüzünlü türküler söyledi dilim
Ansızın oyun havasına döndü ellerim
Her yakasından bir yudum içtim
Tatlısı acısı bol dünyanın
Unuttum gökyüzüne bakmayı
Sonra odama mavi geceler giydirdim
Yine unuttum kalbimi açmayı
Çokça satırlar biriktirdim
Dinledim hüzne bulanmış sevdaları
Tesellilerle ses yükselttim
Bir avuç kafası karışık
Dost meclislerinde nefes tükettim
Masaya uzanmış onlarca bahis
Kendinden emin onlarca tavsiyemiz
Ve insan dediğin
Yalnız kalabalıklarda dahi
Ben bugün yalnızlığı fark ettim
Ebedi misafirimiz...
Büşra KANKURT
24.07.2021