“Þiirin içinde fikir, elmanýn içindeki gýda kadar saklý olmalýdýr” Valery

“Þiirin malzemesi duygulardýr. Düþünce bir atýmlýk tuz kadardýr þiirde. Nesrin malzemesi ise düþüncedir. Duygu bir atýmlýk tuz kadardýr nesirde.” Bekir Sýtký Erdoðan

Þiirde duygu mutlaka olacak, düþünce olmamalý demiyorum, ama duygu ve ahenk ön planda olmalýdýr düþüncesindeyim. Bilgi vermek için, bir þeyler öðretebilmek için nesir kullanýlýr. Böyle olmasa ders kitaplarýmýzýn tümü þiirlerle dolu olurdu. Þairler ülkenin haykýran sesidir. Yanlýþlarý haykýracaklardýr, doðrularý ifade edeceklerdir, ancak þiirsel bir biçimde.

Þiir ve nesir birbirinden þekil ve içerik konusunda çok farklý iki yazým türüdür. Nesrin öncüsü akýl ve mantýktýr. Þiirin sadece duygular, hayaller, normal gözle görülmeyen ama hissedilen resimlerdir. Þiir okunurken gerçek þiirse okuyanýn hayalinde o küçük resimcikler canlanmalý, onu baþka bir dünyanýn içine götürmelidir. Nesirde aklýn baþta olmasý, okuduklarýný düþünmesi, ne olduðunu anlamasý, öðrenmesi, aklýnda tutmasý gerekir. Þiire bilgi katýlmak isteniyorsa ki adýna DÝDAKTÝK dediðimiz bu tür þiirler; düþünceler, bilgiler þiirin potasýnda eritilmelidir. Okuyan bilgiden önce þiiri hissetmelidir.

Þiir yeni bir dünyaya açýlan penceredir. Perdesiz pencereler merak uyandýrmaz herkes tarafýndan rahatlýkla izlenir içindekiler. Bu çalýþmalar günlük konuþma diliyle, cümleleriyle yapýlanlardýr. Genelde didaktik çalýþmalar manzumeler bu þekilde yazýlýr.

Pencereden içeridekilerin görünmesini, hatta içerdeki ýþýðý bile engelleyen kalýn perdeli þiirler vardýr. Kapalý þiir denilen bu tür yoðun imgelerle adeta komaya girmiþ bir hasta gibidir. Bitkisel hayattaki bir hasta nasýl aðrýyan, acýyan yerlerini doktoruna aktaramýyorsa, nasýl sevdiklerine, yakýnlarýna duygularýný anlatamýyorsa o þiirlerin okuyucusu da bir þey anlamayacaktýr bazen anlar gibi yapsa da. Çoðu zaman þairi bile açýklayamaz ne demek istediðini.

Pencerenin önünde tül olmalýdýr þiir. Tam olarak deðilse bile içerideki ziynetlerin varlýðýný hissettirmelidir. Görmek, dokunmak, hissedebilmek için heves içinde okunmalýdýr þiir.

Þiirde olmasý gerekenleri dilimin döndüðünce açýklamaya çalýþtým. Bir de sitelerde gördüðüm bir yanlýþý ifade etmek istiyorum. Þair arkadaþlarýmýz þiir ekledikleri zaman haklý olarak okunmasýný ve beðenilmesini bekliyor. “çok güzel, bravo” gibi sözler yorum deðildir. Çok kiþinin yazmasý da önemli deðildir. Þiiri okuduysa gördüðü güzellikleri açýklayarak ifade etmelidir. Yanlýþlarý çekinmeden söylemelidir. Çok yorum deðil, deðerli yorumlar doldurmalý sayfalarý. Bu þekildeki davranýþlarýn sonucunda kýrgýnlýklar oluyor. Gelen þikâyetlerden de görüyorum bunu. “bana þu kadar yorum geldi, þu kadar kiþi tebrik etti, neden seçkiye alýnmadým” þair haklý, bekleyecek elbet. Zaman zaman insanlarý kýrmamak adýna ben de yaptým, yapýyorum, hatalý olduðumu da biliyorum. Ama görüyorum ki özellikle hece vezniyle yazýlan þiirlerin kalitesi düþüyor.

Bu yazdýklarýmý manzume biçiminde de aktarma þansým vardý ( dikkat edin þiir demiyorum) ama düþüncelerin düz yazýyla aktarýlmasý taraftarý olarak uygun düþmezdi.