SALÝH DEDEM NAM-I DÝÐER HAFIZ SALÝH HULUSÝ EFENDÝ

Ailem ve Ben 



1911 doðumlu. Ailenin en büyük oðlu. Babadan yetim kalmýþ. Annesinin Hafýzlýk yapmak için ayýrdýðý tek evladý. Dört erkek bir kýz kardeþler. Önceleri çeþitli yerlerde imamlýk yapmýþ. Ramazan imamlýðý için Gürcistan’a bile at sýrtýnda gittiði söylenir. 
Annesi, kardeþleriyle beraber bir vapur yolculuðuyla Ýzmit’e göç ederler. Yeterli paralarý bulunmadýðý için kardeþlerini kilim ve yorganlara sararak getirirler. Önce Kocaeli’ye baðlý Döngel köyüne yerleþirler. Bir ara Balýkesir’e Ýmamlýk yapmaya gider. Orada ikinci evlilik yapýp bir kýz çocuðuna sahip olduðu söylenir. Kumayý birinci kabul ettiremeyince boþar ve unutur onlarý. Ara sýra bahsi edilirse de o pek katýlmaz. Bu olay bir þehir efsanesine dönüþür. 
Ýlk evliliðini kýz kaçýrma þeklinde yapmýþtýr. Kýzýn babaannesi uykuda sýrtýna vermiþtir onu. Emine ninem zengin bir adamýn kýzýdýr. Aða kýzý. Nineme ondan büyük miras kalýr. Babaanne ilim adamlarýný sevmektedir. Kýz babasýnýn onu bu fakir gence vermeyeceðini düþünerek bu yola baþvurmuþtur. 
Dedem daha sonra Döngel Camiinde imamlýk yapar. Orada bir ahþap ev yaparlar, bir yandan çiftçilik yaparlar. Annem o günleri þöyle anlatýr. Beni ahýra, tarlaya göndermekten mutfaða hiç sokmadýlar ki yemek yapmasýný öðreneyim. Hasýlý geçimleri bu yöndeydi. 
Hafýzdý ama derin bir ilim sahibi deðildi. Hiç bir zaman da olmadý. Kardeþi ahýrdaki hayvanlara çobanlýk yapýyordu. Ama kaçarak ilim öðrenmeye gitti, hem hafýz, hem alim oldu. Sonra kente inerek imamete baþladý. Ýkinci oðlunu onun yanýna göndererek hafýz olmasýný saðladý. Kardeþi müftülük sýnavlarýna girip atanýnca onun yerine imamete baþladý. 
Camiden eve, evden camiye bir hayatý oldu. Cemaatle ihtilat etmez, vakit aralarýnda o köy senin bu mahalle benim gezerdi. Cenaze ve düðünleri ihmal etmez, gizlice fakirleri gözetirdi. 
Hanýmýnýn lezzetli yemeklerinden baþka yemek yediði, her hangi bir lokantaya girdiði görülmez. Düðün yemekleri hariç. 
Sabah erken kalkar, hatta gecenin ikinci yarýsý uyanýr, tehheccüt kýlar, sabah namazýna giderdi. Camiye erken gelen cemaate o günkü cüzünü okur, namazý kýldýrýr, herkes kahveye giderken o evine dönerdi. Eve gider gitmez sekesinde hafif bir uyuklar - buna kuþ uykusu denebilir ancak- sonra çakýsýyla bir küçük elma soyarak yer, misafiri varsa ona da verir. Sonra kahvaltýsýný yapar, kitaplarýndan biraz okur sanýrým ama ben onu okurken hiç görmedi. Ondan ziyade ninemi elinde Muhammediye okurken görürdüm. Sonra o meþhur gezilerine çýkar. Hanýmý evdedir hep onu bekler. Yemeðini verir, çamaþýrýný yýkar. Onunla konuþur, ibadet eder. Kimseye güvenmez, damatlarýnýn evine bile yýlda bir gider. Nerede nasýl vakit geçirir bilinmez. Evliyalara saygýsý vardýr. Kýraati pek iyi deðildir ama hafýzlýðýna diyecek yoktur. Güzele bakmak sevaptýr der ama karýsý pek güzel deðildir. O da bunun farkýndadýr. Bazý çocuklarý güzelliðini ondan alýr. asabidir herkes ondan çekinir, otoriterdir. Çocuklarýný dayakla büyüttüðü söylenir. Karýsý ölünce ard arda iki kez evlenmiþtir. Son evlendiði kadýn kýzý yaþýndadýr. 
Beslenme yetersizliðinden vereme yakalanmýþ tedavi olmuþtur. Yemeðe fazla önem vermez. en son ayný hastalýktan vefat etmiþtir. Hacca gitmiþtir ama çok fazla deðil. Son karýsý için bayaðý para biriktirdiði söylenir. Karýsýndan kalan yerleri satarak çocuklarýna bölüþtürmüþ, kendi yerlerini erkek evlatlarýna vermiþtir. Küçük oðluyla kendisine baktýðý söylenen kýzýna fazla hisse vermiþtir.

Ahmet Kemal