‘BÝR BÖYLE YAÞAMAK GÖRÜLMEMÝÞTÝR! '



Hayatýmýz giderek zorlaþýyor. Yahut baþka bir deyiþle hayatýmýzý git gide zorlaþtýrýyoruz. Bu nasýl oluyor, bunu nasýl yapýyoruz onu irdeleyeceðim þimdi. 
Evet bir el sanki bizi kýskaca alýyor. Her tarafýmýzý kuþatýyor. Ölümler, öldürmeler, bombalar,yýkýmlar, savaþlar, açlýk, kýtlýk,yokluk ve hastalýklar. Daha kötüsü insanlar arsýnda baþlayan psikolojik savaþ. Hayatý en fazla çekilmez kýlan da bu. Bitmeyen istekler, iletiþim eksikliði diyemeyeceðim hemen hemen hiç olmamasý, bir birini iðnelemeler, saldýrganlýk, egoistlik. Ýþte hayatýmýzý çileye dönüþtüren nedenler. Ýþte intiharlarýn en büyük deðilse de ikinci nedeni. Mutsuzluk ve sonucunda hayatýna son verme isteði. 
Ýþte hayatýn anlamsýzlaþmasý sonucu ona son verme çabasý. Bu anlamsýzlaþma hayatýmýzý yanlýþ kurguladýðýmýzý yüzümüze vuruyor. Aslýna olayýn temelinde yatan neden bu. Biz niçin yaþadýðýmýzý bilmiyoruz. Evet evet tam da bu noktada düðümleniyor mesele. 
O halde meseleyi halletmeye buradan baþlamalýyýz. Biz kimiz ve bu dünyaya neden geldik? Hadi bakalým bunu tartýþalým önce. 
Yýllar önce bu soruyu kendime sormuþ çok sýð bir cevap almýþtým kendimden. Mal, mülk, þan, þöhret, makam, mevkii eledikten sonra kadýn fenomenine gelmiþ orada takýlmýþtým. Ýsmet Ýnönü o gün ölmüþtü. Ölüm merasimini minare þerefsinden takip eden radyo muhabiri onun son günlerinde yabancý mecmualar okuyarak vakit geçirdiðini söylemiþti de þok olmuþ, onun dine karþý davranýþlarýný düþünerek hayýflanmýþtým. Ama ben de kendime dini bir amaç bulamamýþtýn. Öðrendiðim din bilgisi imam hatipli olmama raðmen bana bu konuda yol göstermemiþti. 
Laik eðitimin ne kadar kýsýr bir dünya görüþü verdiðini o gün fark edememiþtim ama yýllar sonra öðretmen olup öðrencileri bu konuda yokladýðýmda ayni durumu daha vahim bir þekilde tespit etmiþtim. Laik eðitim, ladini ve hedonist bir eðitime dönmüþtü. Egoist, hazcý, pragmatist ve Makyavelist nesiller yetiþtirdiðimizi anlamýþtým. Bu yoklamayý hala yapýyorum ancak yine git gide kötüleþen sonuçlarla karþýlaþmak beni olaðanüstü þekilde umutsuzluða sevk ediyor bu benim daha büyük bir umutsuzluk girdabýna düþmeme neden oluyor. 
Önceleri birkaç öðrencinin vatan millet uðruna çalýþma ideallerine tanýk olsam da þimdilerde bunun düþme giderek yok olma eðilimine girdiðimi müþahade ediyorum. Bu durum a beni daha fazla üzülmeme sebep oluyor. Bu duruma hükümetlerin müdahale etmesi eðitim sistemimizi yeni baþtan dizayn etmesinin hayati bir sorun olduðunu düþünüyorum. Bu artýk bir varlýk ve yokluk meselesidir. 
Kendi hayatýný üstün ideallere adayan nesil kalmamýþtýr. Asým’ýn Nesli artýk yetiþmiyor. Yaradýlaný yaradan için seven bir insan yetiþtirmiyor eðitim sistemimiz. Erdem çöpe atýldý artýk. Korkunç bir maddecilik sardý ortalýðý. Laik eðitim ladini eðitime dönüþeli beri insan yetiþmiyor artýk. Rahat bir hayat yaþama, bol para kazanma, uzak ülkelerde tatil yapma, lüks arabalarda seyahat etme, avm’lerde gününü gün etme, serbest hayat sürme heveslisi bir nesil yetiþiyor. Bunu aile, çevre, okul ve medya saðlýyor. Baþta medya olmak üzere aileyi ve bireyi süfli ideallere zorlayan diðer etmenlerin baþýnda eðitim yer alýyor. Ve þimdi seçmeli din dersleriyle de bunun deðiþtirilmesi mümkün görünmüyor. Top yekün bir deðiþime, toplumsal bir konsensüse yeni bir deðiþim ve dönüþüme ihtiyacýmýz var. 
Bu ihtiyaç, bir zorunluluk halinde karþýmýza çýkmýþtýr, bu milletin varoluþ yok oluþ kavgasýdýr. Günlük hayatýmýzda bile ayan beyan karþýlaþýlan durumdur bu. Sokaklar, ticarethaneler, yozlaþan ahlaki yapýmýz, bencilleþen toplum yapýmýz acil müdahale gerektiriyor. 
Bir millet yanýyor,bir memleket yavaþ yavaþ elden gidiyor. Üstüne üstlük bu durumdan ne birey memnun ne toplum. Etrafýný ateþe çeviren fert ve toplum bir akrep gibi kendini zehirlemeye hazýrlanýyor. Çýplaklýðýn had safhaya vardýðý, aþkýn bedenselleþtiði, her þeyin parayla ölçüldüðü bir yapýya doðru koþar adým gidiyoruz.

Ahmet Kemal