AÝLEDE ÇATIÞMA VE YIKILAN YUVALAR


X

Artan geçimsizlik ve toplumsal problemler ailelerde büyük bir çatýþmaya ve yuvalarý yýkmaya, katliam boyutuna varan cinayetler baþ göstermekte. Artan gelir düzeyi ve yükselen ekonomik düzey iç çatýþmayý ortaya çýkarmýþ, ayaklarý üzerinde duran kadýnýn boyun eðme sürecini bitirmiþ, koca tahakkümüne son vermiþ, sonuç buraya varmýþtýr. 
Maddi kalkýnma yanýnda manevi kalkýnmanýn ayný hýzda ilerlememesi toplumu sarmýþ, bu sarsýlýþ en çok kendini ailede göstermiþtir. Görsel medyanýn parlak hayatlarý özendirmesi, toplumda geliþen lüks tüketim yarýþý bu sarsýntýda en büyük rolü oynamýþtýr. 
Egoizmin tavan yaptýðý lüks tüketim toplumlarý ailenin daðýlmasýna yol açmakta. Kimse kimseye tahammül etmiyor. Kiþi bireyi kendi içinde çatýþma yaþamakta. Deðerler alt üst olmuþ. Ýnsani deðerler yerini nefsani istek ve arzulara kurban etmiþ. Gelir artýþý ihtiyaçlarý artýrmýþ, ihtiyaçlar masraflarý. en iyiyi yemek, en iyiyi giymek, pahalý arabalara binmek, lokanta ve kafelerde týkýnmak, AVM’lerde gezinmek, tatil beldelerine gitmek. 
Çocuðunu iyi okullarda okutmak, eðlenmek, gezinmek, özgür olmak, baðýmsýz olmak, kimseye hesap vermemek, bireylerin tek arzusu olmuþ. Tam bir çýlgýnlýk yaþýyoruz. Bu çýlgýnlýk en çok aileyi vurmakta. 
Yýllar önce bir bakan eþinden boþanmýþ, TV’de istediðim kanalý seyrediyorum. Bu anlayýþ bu gün bütün ailelere sirayet etmiþ, aileler önce TV’lerini ayýrmýþ, sonra sofralarýný ve en son da hayatlarýný. Kadýn kocasýyla hiçbir þey paylaþmaz olmuþ. Ayný sofraya oturmuyor, ayný TV’yi seyr etmiyor, ayný odada oturmuyor, sohbet etmiyor, beraber hiçbir þey gerçekleþtirmiyor. Dünyalar tamamen ayrýlmýþ. Ayný evde ayrý hayat yaþanýyor. En son yataðýný terk ediyor kocanýn. Gelirler ayrý, masraflar ayrý, yalýnýz mutfak ayný, giderek o da ayrýlýyor. Kadýn ayrý bir ev tutup koca evini terk ediyor. Yahut koca ceketini alýp çýkýyor. Baþka bir kadýn devreye giriyor. Veya baþka bir erkek. 
Ardýndan cinayetler iþleniyor. Karþýlýklý saldýrýlar ölümle neticeleniyor. Ebeveynin biri hapishaneye diðeri kabre giriyor. Çocuklar periþan oluyor. Önce psikolojileri sarsýlýyor, sonra eðitimleri. Ardýndan aile kuramayan, kursa da sürdüremeyen bireyler meydana geliyor. Bu durum toplumun geleceðini kritik bir noktaya getiriyor. Toplumlarýn sarsýlmasý devletin bekasýný zora sokuyor. 
Þimdi yapýlmasý gereken ne ve sorumluluk kime düþüyor. Bence devlete ve devleti yönetenlere. Devlet dediðimiz aygýt, hükümeti, belediyesi ve tüm diðer kuruluþlarýyla bir bütün. Belediyelerin kadýn sýðýnma evlerinden daha önemli bir sorumluluðu olmalý. Öncelikle devlet aygýtý aileyi korumak için çareler aramalý, bu konuda çalýþmalar, araþtýrmalar yapýlmalý. Aile bakanlýðý daha sistemli çalýþmalý. Evlenecek bireyler evlenmeden önce evlilik okullarýna alýnmalý. Okullarda iletiþim dersleri verilmeli. 
Bireylerin manevi deðerlerle mücehhez yetiþmesi saðlanmalý, topluma her vasýta ve fýrsatta deðerler eðitimi verilmeli. Ýyi örnekler çoðaltýlmalý, ödüllendirilmeli. Ýslam’ýn ve Osmanlý’nýn vakýf anlayýþý teþvik edilmeli. Bireylerin hayýr amaçlý faaliyetleri desteklenmeli, özendirilmeli, teþvik edilmelidir. Ýnsanlarýn hayýrda yarýþmasýný teþvik etmeli, gelecek nesiller bu günkü gidiþten kurtarýlacak, yeni bir anlayýþla yetiþtirilmelidir.

Ahmet Kemal