Her şeyine razıydım sadece sen
olsaydın
Çoğun gitti geride azın kaldı süveyda
Gittiğin menzilleri adresimdir
bilseydin
Terk ettiğin raflarda tozun kaldı
süveyda
Kırılan gururuma ne kalır söyle çare
Yıkılmışım bitmişim olmuşum bak biçare
Ne hükmü kalır şimdi isyan etsem
kadere
Yüzümde gözyaşımdan tuzun kaldı
süveyda
Aşkı ölmez sanırdık sevilince yürekten
Bir an sesin gelmese çıldırırdık
meraktan
Nasıl umut doluyduk habersizdik
firaktan
Şimdi kalbim atmıyor sızın kaldı
süveyda
Kimse derman olmuyor ne haldeyim
nasılım
Yalnızlık denkleminde açılırken
fasılım
İsterdim aşk yolunda urganlarda asılım
Ateş olan bağrımda buzun kaldı süveyda
Hatıran saf tutuyor aklıma geliyorsun
Geceler uzadıkça uykumu bölüyorsun
Geçmişsin tam karşıma halime
gülüyorsun
Eski bir fotoğrafta yüzün kaldı
süveyda
Işıktın karanlığa kandilleri yakardın
Gökyüzüne yazılır dalgın dalgın
bakardın
Yazdığım her şiirde mısra mısra akardın
Anılarda gördüğüm nazın kaldı süveyda
Sen kâin değilsin ki olta atsam
tutulan
Bırak düşlerim olsun sen yoksan
uyutulan
Velhasıl Âdem gibi bir kenara itilen
Soyundum geçmişimden özün kaldı süveyda
Âdem Efiloğlu