GEÇMÝÞ ZAMAN OLUR KÝ…

Hatýra…

Geçmiþ zamaný tarif etmenin tek ve en kýsa yolu. Zamanýn önüne kattýðý her þeyi bir anda silip süpürdüðü dakikalar, saatler, yýllar ve daha niceleri.

Her insanýn þöyle böyle geçmiþte bir anýsý olmuþtur. Özellikle de aklýmýza bir kement gibi takýlan geçmiþ hatýrasý dediðimizde hemencecik aklýmýzýn bir köþesine geçip oturan çocukluk yýllarý. Her insan çocukluk yýllarýna bir dönüþ yaptýðý zaman, yaptýðý küçük muziplikler hatýrýna geldiði zaman tebessüm ederek kafasýný sallayýp durmadan kendisini alamaz. Mahalledeki komþunun zavallý kedisinin kuyruðuna takýlan o teneke kutular, sopalar. Yaþlý teyzeleri, amcalarý kýzdýrýp bastonlarla peþine düþülen zamanlar. Komþularýn bahçelerindeki olgunlaþmýþ meyveleri yemenin hayalini kurmanýn yanýnda onlarý mideye indirmenin planýný aklýndan geçirirken birden kendini meyve yüklü aðaçlarýn baþýnda bulduðun ve hemen ardýndan gelen gürültülerle bahçe sahibinin farkýna varýp kan ter içinde kuytu bir duvarýn köþesinde soluk soluða kalýnan görevimiz tehlike dakikalarý. Köyün çerçisinin mahalleye girdiði andan itibaren bir gölge gibi onu takip edip ona kuyruk olup yapýþmanýn heyecaný. Bu ve daha nice çocukluk yýllarýnýn unutamadýðýmýz hatýralarý.

Çocukluk yýllarý ve ardýndan gelen gençlik, delikanlýlýk çaðlarý. Adeta zamana karþý takýnýlan Don Kiþotluk yýllarý. “ ‘Don Kiþot’ adlý yapýtý hepiniz bilirsiniz. “Bay Kesada okuduðu kitaplarýn etkisiyle þövalye kýyafeti giyip maceracý bir hayat yaþamak, iyiliklerle, kötülüklerle mücadele etmek için hayatýn içine atýlýr, yollara koyulur. Fakat hayat o kadar tozpembe görünür ki, her þeyi birer engel sayýp, üzerlerine yürür. Ama sonuç vahimdir, hezimettir. Çevresinin uyarýlarýna aldýrmaz. Sonuçta yenildiðini kabul ederek bir tarafa savrulur. Yenildiðini, yaptýklarýnýn hata olduðunu anlar, ama anladýðý zaman zaten ölüm döþeðinde son nefesini de vermiþtir. Kýsacasý iþ iþten geçmiþtir.” Ýþte hayata böyle hazin bir sonla veda etmekte vardýr, gençliðin kýymetini bilmeden. Evet, gençliðin kýymetini bilmeyerek zamanýn taþkýn rüzgârlarýnýn önünde bir o tarafa bir bu tarafa, aðaçtaki son yaprak misali hayatla son kavgasýný verirken, kendisini rüzgârýn kollarýnda bulma ve hazin sona doðru gidiþ… Kutsi beyanlar içerisinde zikredilen, “Ýhtiyarlýk gelmeden evvel, gençliðinizin kýymetinizi biliniz.” Bu satýþta kar etmekte var zarar etmekte. Her þeye meydan okuma ve üzerine üzerine yürüme. Ýlk göz aðrýsý aþklar.

Herkesten sakýnýlan, gerekirse cihanýn uðrunda yýkýlacaðý gençlik kaçamaklarý. Aslýnda bu dakikalarda insan yavaþ yavaþ hayatýn tatlý tebessümleriyle karþý karþýya kalýr. Onu olduðu gibi kabullenmenin gerektiði açýkça görülür. Hayatýn tozpembe olan rengi artýk kaybolmaya ve gerçek rengini göstermeye baþlar. Fakat þairin “yaþ otuz beþ yolun yarýsý eder” dediði dakikalara daha çok vardýr. Amma gel gör ki zaman bunlarý dinlemez. Çünkü kendisiyle yapýlan ahitnameye sadýk kalýnmasýný ister. Þakasý da yoktur. Elden ne gelir ki; artýk boyun büküp, ister olgunluk devri isterseniz de ihtiyarlýk çaðý deyiverin, gençlikten sýyrýlmanýn vakti gelmiþ, beyaz rengi, kavisli çizgileriyle, bastonuyla kapýnýza dikilmiþtir istemeseniz de zaman. Hayatý anlamlý veya anlamsýz kýlan biziz. Kimse de kabahati aramayalým. Sonra maziye baktýðýmýzda tebessüm edebilmek, baþardým diyebilmek için hayattan þu üç altýn deðerindeki cevher fürüþan sözleri iþitebilirsiniz:

Birincisi, kendini iyi tanýmak;
Ýkincisi, karþýlaþýlan sorunlarý büyütmeden olduðu gibi kabul etmek;
Üçüncüsü, etrafýndakilerin uyarýlarýný dikkate almaktýr.

Benden söylemesi!...


ÖMER BATI
10.05.2008 - Gaziantep