Online Üye
Online Ziyaretçi
Keşke başka bir tanrının varlığına inansaydım. Başka diyorum, çünkü bir tanesine inanı- hayır, bir tanesinin kesinlikle var olduğuna eminim. O’nun varlığını bilmeseydim, hissetmeseydim yitirip gitmiştim çoktan aklımı, sonra da kendimi (bazenleri o’nun varlığından şüphe duyduğum oluyor tabi, o zamanlar benim ‘kötü dönemlerim’ başlığı altında bir yer ediniyor): ‘O’ Tanrı ‘ben’ im. ‘Ben’ im ‘o’ Tanrı olan! Ben olmazsam, üzüntülerim yok, mutluluklarım, sevdiklerim de; bana yaşadığımı hissettiren hiçbir şey… En önemlisi de sen yoksun: zihnimi durmadan çalıştıran, bende heyecanlar yaratan. Fakat artık sürem dolmuş olacak ki senin gözünde, istediğini (benim gibilerin aslında olmaması gereken kalplerini) çalmış küçük bir sıçan gibi kaçma planları yapıyorsun. Ama sen, rahatça, arkanda iğrenç bir çöp yığını bırakamazsın; senin ne haddine! Bir toz birikintisiyle silinip bile gidemezsin seni istemezsem, bıraktığın izi de, izleri de silerim; yok ederim seni, hiçliğe gidersin ve tamamen aklımdan silinirsin, hiç orada var olmamışçasına. Ben böylesine güçlü bir tanrıyım işte.
.
.
.
Hayır, ezik ve yarım akıllı bir tanrıyım ben: seni önüme çıkaran, hayatıma dahil etmeye kara kılmış bir tanrının tam tersine güçsüz, yumuşak, adaletli ve epey de insancıl (birazcık da deli). Tanrılığım gibi yansımalarım da bu dünya da ezilmiş, büzülmüş…Eğer güçlü olsaydım, seni karşıma çıkarmazdım sonsuz uzunluktaki var oluşuma, önceden görürdüm zaten başıma gelecekleri, planlarımı en az acı çekeceğim şekilde hazırlayabilirdim, çünkü sonsuzluğun laneti olsa gerek, ölüm yoksa unutulan yaşanmışlarda hep bir yerlerde bulunacaklar. Bu yüzden seni var etmemeyi dileyemiyorum, çünkü seni var eden benden daha güçlüsüydü, dileklerimi gerçekleştirebilenlerden birisi. Ama sunduğu hizmet yarım yamalak oluyor bazenleri, iş yok etmeye gelince özellikle. /Belki de kendimden başka bir tanrıya inanmadığım içindir. Bilerek yapıyor kesinlikle, ama kabul etmiyorum başka’nın varlığını, yaptıramayacak bana istediğini: geceleri uykum kaçtığında peşimde beni kovalayan problemlerden, fal taşı gibi açık gözlerim ve önümde birleşmiş ellerimle seslenmeyeceğim ona korku dolu halimle, rahatlatmayacağım kendimi onun arkamda olduğunu hissederek. Küçük detaylar önemlidir seyirci için, merak uyandırır aynı zamanda: “Peki bu kimin hikayesidir ki bu kadar hakimsin olanlara?” -Benim. Çünkü çoktan yaptırdı bile bana istediklerini. Kabul ettim bile onun varlığını, bu yüzden ondan bahsediyorum. Benim ezikliğim değil bu ama: onun benden çok daha üstün olması, bir aradayken benden kudretli durması başka yoklukların karşısındayken. Yokluğuz sonuçta hepimiz, lafı mı olur böyle konuların. Kabul etmeliyiz ki farklıyız hepimiz. Tabi benim özelliklerim en ezik, işe yaramaz olanlardan. Küçük bir tanrı: seni en başta plana eklemeyi düşünmemiş, ama en sonunda seni yok edebilecek olan.
.
.
.
Kendimin tanrısı, başkasının hiçbir şeyi.
Lütfen düzenleme yapmayın! “ / “ işareti benim dengesiz başka bir kişiliğimin konuştuğu, kendini belli ettiği yerlerde kullanılıyor. Önceki denememde değiştirmişsiniz bu işareti ve hoş değil. Herkesin kendince farklı yazım stili var, lütfen saygı gösterin.