Ömür dediðin ne ki dirhem dirhem tükenir.

Hattâ nesiller geçer; koca bir dem tükenir.

Hakk yazar kaderini, yaþanmaz ondan öte.

O fâni ellerinde kâðýt kalem tükenir.

Lokman hekim sararken bîçâre bedenini,

Bakarsýn yaran azar; bir de merhem tükenir.

Her dilberin nazýyla boþuna uðraþýrsan,

Önce dilin yorulur; sonra sitem tükenir.

Çok uzak deryâlarda ararsan nasibini,

Yanýndan sýzýp giden tatlý zemzem tükenir.

Dünyadan göçtüðünde aðlayanlar olsa da,

Bir gün unutulursun; elde mâtem tükenir.

_/' Ýbrahim Halil MANTIOÐLU '\_