Online Üye
Online Ziyaretçi
Hüsran ikliminde gülmedi yüzüm,
Güneşli günlerim yaşa dönerken.
Bir şifa lokması olmadı özüm,
Hüzün çanağında aşa dönerken.
Feleğin kalemi değdi kanıma.
Yeni dertler yazdı dert fermanıma.
Bütün sitemleri aldım yanıma,
Sabır diye diye taşa dönerken.
Yurdumdu gülizâr sanki eskiden.
Şimdi güle hasret bu garip beden.
Özgürlüğüm oldu ruhumdan giden.
Kafese kapanan kuşa dönerken.
Acımasız yıllar kalbimi yordu.
Saadet gözümde canlanıp durdu.
Kader, saatini tersine kurdu.
Zemberek kırıldı başa dönerken.
Şikâyet etmeye varmıyor dilim.
Yaradan'dan başka yoktur delilim.
Hayal deryasında titredi elim.
Dümenin ucunda boşa dönerken.
...
Hep ikinci sırada oldum bu hayatta...
Sense birinci...
Ama çok kalabalıktı benim dünyam...
Seninki üç beş kişilikti!..
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_