Uzun mu desem kýsa mý desem bilemiyorum ama bir süredir yazmýyordum. Bunun nedenini elbette açýklayabilmem benim açýmdan pek mümkün görünmüyor. Fiziksel bir kýsýtým yoktu elbette. Ruhsal kýsýtlarým yazmama engel olmuþtur belki de. Bilemiyorum. Ama bazen böylesi tutulmalar ile karþýlaþýyorum. Yani ortada hiçbir sebep yoksa bile yazamýyor insan, çok yazmak istese de yapamýyor bunu. Bir þeyler engel oluyor klavyenin baþýna oturmasýna. Hatta ben her daim yanýmda kâðýt ve kalem de bulundururum. Ama bu kez o da iþe yaramadý. Aslýnda yazmak isteyene engel yok. Zira þimdilerle insanlar cep telefonlarýný yanlarýndan ayýrmýyorlar. Her cep telefonu ayný zamanda bir bilgisayar, bir yazý makinesi deðil mi sanki? Yazmak isteyene elbette kýsýt yok, en azýndan fiziksel bir kýsýt yok. Bu konuyla ilgili güzel bir söz vardý, þimdi tamamý aklýma gelmiyor ama þöyle bir þeydi sanýrým; “Oynamak istemeyen gelin, yerim dar dermiþ.” Benim durumum da biraz böyle desem sanýrým yalan söylemiþ olmam. Esasýnda okumak da yazmak da özellikle çaðýmýzda sabra dayanýyor. Maalesef çaðýmýzda insanlarýn okumaya, yazmaya ve hatta dinlemeye sabýrlarý yok. Geliþen teknoloji ile hayatýmýzý kolaylaþtýma amacý güden hýz bizi sabýrsýz varlýklar haline getirdi. Her þey bir an önce olsun istiyoruz. Bir an önce okuyup anlayalým, bir an önce üretip yazalým ve hatta karþýmýzdaki insanlarýn dinlemeden anlayabilelim. Halbuki teknoloji ne kadar ilerlerse ilerlesin böylesi bir þeyin olmasýný mümkün deðil. Sabýr olmadýðý sürece insan ne okuyabilir ne anlayabilir ne de yazabilir. Yani bunu özellikle ailemle vakit geçirirken fark ettim. Çocuklarým kitap okuyamýyorlar çünkü sabredemiyorlar. Ailecek bir film izleyelim dedim ancak bunu da baþaramadýk. Zira çocuklarýmýn filmin sahnelerini uzun uzun izlemeye tahammülleri yok maalesef. Bir an önce filmin sonunu öðrenmek istiyorlar ya da filmi hýzlandýrýlmýþ biçimde izlemek istiyorlar. Halbuki her sahnenin kendine özgü bir sanatsal deðeri var ve ancak sabýrla izleyenler bunun farkýna varabilirler. Kitaplar da öyle deðil mi? Özellikle romanlarda her bölümün kendine özgü bir sanatsal boyutu yok mu? Ýnsanlar artýk yalnýzca fragmanlardan ve özetlerden zevk alýyorlar. Tuhaf bir durum ama maalesef artýk durum bundan ibaret.

            Eski sinema filmleri özellikle adýný sinema tarihine yazdýrmýþ olan þaheser niteliðinde olanlar iki saat, üç saatlik yapýmlardý. Biz izleyiciler de iki saat, üç saat olan bu filmleri sabýrla ve keyifle izlerdik. Her sahne yönetmenin zihnine ve hikâyenin kalbine açýlan bir kapýydý ve heyecanla bu kapýlardan geçerdik. Ama þimdi insanlarýn bu kapýlara ve hikayelere pek ihtiyaçlarý yok. Bunun nedeni sanýrým sosyal medyadaki yukarýdan aþaðýya kaydýrmalý kýsa videolar olsa gerek. Kýsa olsun, ne anlatmak istiyorsa hemen anlatýversin ve diðer videoya bir an önce geçebileyim. Bu yalnýzca yazarken deðil maalesef okurken de öyle olsun. Zihnimi ve beynimi fazla kullanmayayým mantýðý oluþtu insanlarda. Eski adý Twitter yeni adý X olan sosyal medya platformundaki gibi bir an önce iki üç cümle okuyayým ve bitsin. Esasýnda acýklý bir durum bu. Bir tür negatif evrim olarak da nitelendirilebilir. Geliþen teknoloji ile hayatýmýza giren hýz ve kolaylýk beynimizi daha az kullanmamýza neden oluyor. Uzun uzun düþünemiyor, uzun uzun dinleyemiyor, uzun uzun okuyamýyor, uzun uzun üretemiyor ve uzun uzun konuþamýyoruz artýk. Çünkü tüm bunlarý bizim yerimize yapan teknolojik enstrümanlar var artýk.

            Bir iþ arkadaþýma iþ ile ilgili yorum gerektiren bir konu hakkýnda soru sordum bu yazýyý yazmadan hemen önce. Amacým beraber sesli düþünüp bir çözüm yolu belirlemekti. Ama arkadaþým bu soruyu cevaplamaktan, düþünmekten ve yorumlamaktan kaçýndý. Yapay zekaya sorsana dedi, ne diye beni yoruyorsun? Daha sonra da emekli olursam dedi köye yerleþeceðim ve bir daha asla düþünmek zorunda kalmayacaðým, basit bir hayatým olacak. Basit bir hayata özlem duymak evet evet artýk insanlarýn düþlediði þey bu; basitlik. Þuna eminim ki bu burada kalmayacak ve insanlar her zaman daha basitini düþleyerek tek hücreli bir canlýnýn yaþamýna indirgeyecekler yaþantýlarýný. Yani ben düþünmeyeyim birisi benim yerime düþünsün, ben yorumlamayayým birisi benim yerime yorumlasýn, ben beynimi hiç yormayayým birisi benim yerime yorsun. Ýþte tahammülsüzlük ve sabýrsýzlýk da buradan kaynak alýyor kendine. Ýþte benim bir süredir yazamamamýn nedeni de bu bahsettiðim tembellik rüzgarýna kapýlmýþ olamam olabilir. Yazmaya sabrým yoktu ya da tahammülüm yoktu. Düþünmek istemedim, beynimi yormak istemedim. Sosyal medyada kaydýrmalý videolar izlemek daha eðlenceliydi. Ama böyle olunca da yalnýzca zaman geçiyordu o kadar. Baþka hiçbir þey olduðu yoktu. Saatlerce abuk subuk videolar izlemiþ oluyordum ve hiçbir þey üretmeyen bir tek hücreli canlýdan hiçbir farkým kalmýyordu. Halbuki insanlýk þu anki teknolojik medeniyet ilerlemesine bu þekilde kavuþmadý. Ancak þu an insanlýðýný ve özgürlüðünü bu þekilde kaybediyor maalesef. Bundan yalnýzca elli yýl önce insanýn okumasýnýn, yazmasýnýn, üretmesinin ve düþünmesinin geliþmesi için ne kadar da mühim olduðundan bahsediliyordu. Ama þimdi hepsi geride kalmýþ, býrakýlýþ gibi. Tuhaf bir durum ama günümüzün gerçeði bu maalesef.

            Yazmadýðým bu süre boyunca hayatýmda ne gibi þeyler oldu? Elbette gündelik yaþantýmda böyle ahým þahým olaylar olmadý. Yalnýzca saðlýk hususunda karþýlaþtýðým bazý problemlerle yüzleþtim ve çözüm yollarý bulmaya; uygulamaya çalýþtým. Hala da çalýþmaktayým. Þöyle ki beþ yýl önce omurgamdan olduðum ameliyatýn bir benzerini daha olma durumum meydana geldi. Bel fýtýðý olarak da bilinen rahatsýzlýðým dolayýsýyla omurlarým arasýndaki diskler sinir kanalýna baský yaparak beni acýlý bir durumun içerisine sokmuþ ve aciz býrakmýþlardý beþ yýl önce. Baþarýlý bir ameliyatla ve omurlarýma vida takýlýp platin ile geniþletmek suretiyle bu olumsuzluklardan kurtulmuþtum. Ancak bu kez de ameliyat olduðum omurlarýn alt ve üst kýsýmlarýnda ayný rahatsýzlýk durumu oluþmaya baþlamýþ. Tevekkeli deðil sýk sýk bel aðrýsý çekiyordum. Beyin Sinir Cerrahisi bölümünde MR çekilmesi ile bu durumu öðrendim. Elbette yine ve yeniden kilo vermem gerekiyordu. Ömrüm boyunca fazla kilolarla baþým dertte olmuþtu zaten. Ayrýca bu aþamada sigarayý býrakmamýn da faydasý olacaðý düþüncesiyle yirmi beþ yýldýr bir fiil içtiðim sigarayý býrakma kararý aldým. Yaklaþýk on iki gündür de sigara içmiyorum. Kilo vermek, sigarayý býrakmak gibi sýkýntýlý süreçler içerisinden geçmekteydim o yüzden de yazmadým ya da yazamadým desem yine yalan söylemiþ olmam. Ancak bu zorlu süreçleri yazarak daha kolay hale getirebilirdim elbette bunun da farkýndayým. Hayat bana alýþkanlýklarýmdan vazgeçmemi söylüyor. Alýþkanlýklarým beni içinde bulunduðum olumsuz sonuca ulaþtýrmýþ bir vaziyette maalesef. Bakalým nasýl olacak durumum. Gelecek günler bana ne getirecek? Baþarýlý olabilecek miyim? Yoksa alýþkanlýklarýmdan vazgeçemeyecek miyim? Elbette baþarý ben baþaracaðým diyebilenindir. Ancak ben bu aþamada kesin bir þeyler söyleyemiyorum. Söylemek istemiyorum. Çünkü kendimi tanýyorum. Ben oldum olasý çok iradeli bir insan deðildim. Çok çabuk baðýmlý olabilen yani baðýmlýlýk potansiyeli yüksek bir insan oldum her zaman.