Hayatta her durumda geçerli ve deðiþmez olan bazý kanunlar vardýr. Hukuk kurallarýndan bahsetmiyorum.

Hayatta ne ekersen onu biçersin mesela. Fýrtýna eken rüzgar biçer. Arpa eken buðday biçmez.
Bu böyledir. Bitti mi? Bitmedi bunlar konuya ýsýnma cümleleriydi.

Karþýlýklý yüksek kayalýk veya daðlýk yerlerde Merhaba! diye baðýrýrsanýz akabinde yankýlý bir þekilde Merhaba! Sözü iþitirsiniz.
Normal þartlarda hayat yanký gibidir. Ne yapar, ne söyler, nasýl davranýrsanýz o þekilde cevap veya sonuç alýrsýnýz. Hayata ne verirsen verdiklerinin cinsinden sana geri dönüþü olur.

Her insan mutlu olmak ister. Mutluluðu kazanmak için birçok iþler yapar.
Peki mutluluk nasýl kazanýlýr?

Yukarýda anlattýðým kanun gözlemlediðim kadarýyla mutluluk için de geçerlidir. Mutluluðu biçmek için mutluluk ekmemiz gerekiyor. Nasýl mý?

Þimdi þöyle; mutluluðu tohum olarak, ekeceðimiz topraðý da insan olarak düþünelim.
Etrafýndaki insanlara imkanýn ölçüsünde onlarýn az veya çok mutlu olmasýný, yüzünün gülmesini, memnun olmasýný saðlamak onlarý mutlu etmek demektir deðil mi?

Kimine güzel bir söz, bir tebessüm bile mutlu olmasýný saðlayabilir. Bu bazen küçük bir yardým, bir iyilik, maddi bir destek, bir ihtiyacýný karþýlamak, maddi manevi razý olacaðý, hoþnut olacaðý, yüzünün güleceði bir iyiliði yapmak olabilir.

Sonuçta etkide bulunduðumuz insanda hoþnutluk, razý olma, memnun olma, gülümseme, sýkýntýsý, ihtiyacý karþýlýksýz bir yardýmla giderildiði için mutluluk meydana gelmiþ olur. Ýþte onda oluþan bu mutluluk size dönüyor. Nasýl döndüðü konusunu tohum ekmek gibi düþünün. Sonuçta mutluluk ekmiþ ve mutluluk biçmiþ oluyorsun.

Mutluluk eken mutluluk biçer.

Çiçek eken çiçek biçer. Bunun tersi de geçeli acý eken acý biçer. Diken eken diken biçer.
Son olarak mutluluðun nasýl bize döneceðini, nasýl biçildiðini bir örnekle anlatmak istiyorum. Burada sözü Zengin Baba Yoksul Baba kitabýnýn yazarý Robert Robert Kýyosaki'ye býrakýyorum:

"Birþey istersen önce vermen gerekir" derdi hep. Parasý azaldýðýnda bile yardým kuruluþuna baðýþ yapardý. Size tek bir fikir aþýlamam gerekirse bu fikri seçerdim. Ne zaman bir þeyin eksikliðini hissetseniz bir þeye ihtiyaç duysanýz, önce istediðiniz neyse onu verin, aynýsý çoðalarak size geri gelecektir. Gece ayazýnda kollarýnda odunlarla bir köþeye oturmuþ tombul göbekli sobasýna baðýran adamýn öyküsü geldi aklýma. "Bana sýcaklýk verdiðin zaman sana odun atacaðým." diyordu. Ýþte para sevgi mutluluk, satýþ ve insan iliþkilerinde hiç kimsenin aklýndan çýkarmamasý gereken önce istediðinizi vermektir; insan sonra istediðini fazlasýyla alýr.
Sobaya odun atmadan sýcaklýk alamazsýnýz. Önce o odunu vereceksiniz.
Ne istiyorum istediðim þeyi baþkasýna nasýl verebilirim sorusunun yanýtýný düþünme süreci ikramiye kapýlarýný ardýna dek açacaktýr.
Gönülden verilmesi gerekir. Karþýlaþtýðým insanlarýn bana gülümsemediklerini fark ettiðimde, ilk yaptýðým onlara gülümseyerek merhaba demektir, ansýzýn çevremde onlarca gülümseyen kiþi olur. Yaþadýðýnýz dünyanýn sizin aynanýz olduðu doðrudur.
Hep ayný þeyi yapýp farklý sonuç beklemek deliliktir."

Düþlerin Terzisi