Düþünüyorum, göðümde bulutlar kararýyor, düþünüyorum, benzi atýyor güneþin, rengi sararýyor. Her þey birdenbire kötüye gidiyor. Düþünüyorum, baya baya soðuyor memleketim ama ben üþümüyorum. Hiç böyle olmazdý. Aðustos' un sýcaðýnda rüzgâr esse üþürdüm. Bir gariplik var bu iþte, soðuk çünkü her taraf. Aksine, neredeyse çürüyecek bedenim. Üþümüyorum artýk ama hâlâ düþünüyorum. Bir soðukluk var aslýnda ama onu sadece düþünerek sezebiliyorum. Hayalini kurduðum hayatý yaþayamamanýn soðukluðu bu. Bir duygu eksikliði... ýsýtmadý beni hiç ve üþütmüyorda. Soluk ve yitik bir yaþantýyý kendime rutinlemiþim. Kalbi duygularýmýn kaybý, hiç etmiþ beni. Kendi dünyamýn en ücra köþesinde yok etmiþim ben, beni. Benimde ne çekeceðim varmýþ benden, aah aah bir çekebilsem ellerimi üzerimden, kurtulur muyum acaba þu kirli düzenimden.