Düşünüyorum 1-
Düşünüyorum, parmaklarım sarmalamış parmaklıkları. Kendimi bir nezaretin içinde görüyorum. Sabıka kayıtlı fotoğraflarım, onur tablosunu süsler gibi çerçeveli resimlerim bezenmiş nezarethanenin duvarlarına. Ben kendimi böyle resmetmiyordum oysa. Hayalini kurduğum hayat, bu değildi. - Peki, iyi de beni buraya düşüren şey neydi? Ne yaptım ben? Düşünüyorum, yedi saniyelik rüyaydı, misafirhaneydi dünya, ben ne pislik bir adamdım ki nezarethaneye çevirdim onuda. Duyguları sert bir adamım. Kimseye artık önem veremiyorum. Böyle değildim ben eskiden.
- Çok yoruldum. Toprak ruhumu kendine çekiyor. Dayanılmıyordu artık yapamıyordum. İnsanlar görmüyorlar acılarımı, merhem bulamıyordum yaralarıma sürecek, onlar güzellik kremleri sürüyorlardı. Bunları gördüm ve yaşadım. Duygusuzluğu, sevgisizliği öğrendim, yaşadım ve içime en çok onlar sindi bu dünyada ve artık benimde hiçbir duygum kalmadı. Gülmüyorum mesela, ağlamıyorum da, yaşamakta duyguya ithaf ediliyorsa, ben yaşamıyorumda. Zaten duyguları ölen bir insan yaşamıyordurda. Bende ölüyüm demek ki. Çok erken oldu bu. Yaşayamadıklarım kursağımda hep, ben bu yükle o sıratı nasıl geçerim.
-Kalemim elime ağır geliyor, cümlelerim dilime ve ben bana ağır geliyorum bu düşüncelerimle, ben bu zihni durduramıyorum. Adına zihin dediğim bu zehir alt ediyor beni. Belki de duygularım bu yüzden terk ediyor beni, -"Kendine gel Kaptaaan, bak su alıyor bu gemi.
-Batıyorsun.
-Batıyorum."
(
Düşünüyorum 1- başlıklı yazı
tufanaslannn tarafından
4.11.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
