ALFABEMİZ...

Türkçede sessiz harfler, e seslisinin yardımıyla seslendirilir. Bu bir kuraldır. K harfi, ka değil, ke; h harfi de ha değil he diye söylenir. İngiliz, Fransız kurallarını onların metinlerinde söylemekte bir sakınca yok. Öğrencilerime: “Dilediğiniz kadar yabancı dil öğrenin. Ancak bu bilginizi yabancıyla konuşurken kullanın. Örneğin bir Fransızla sular seller gibi Fransızca konuştuğunuzu görünce sizin adınıza sevinirim ama anneniz, babanız ve benimle Türkçe konuşun, derdim.

Fransa''ya eğitime gönderdiği oğluna babası, Fransızcayı ne kadar öğrendiğini ölçmek için bazı araçların Fransızca adlarını sormuş. Şöyle yanıtlar almış: lökazmasyon, lökürekisyon vb diye bilgisini sergileyen çocuğa, baba bu kez tırmığı getirip Lötırmıkisyonun parmaklarına basmasını istemiş. Genç, tırmığın parmaklarına basmasıyla sapını kafasına yemesi bir olmuş.

Şimdi kimi harflerimizin Türkçe okunuşuna göre yanlış ve doğru kullanılışlarını örneklemeye çalışacağım:
Yanlış           Doğru
A ka pe         A ke pe (akp)
Ce ha pe       Ce he pe (chp)
Ti vi             Te ve (tv)
Si en en         Ce ne ne (cnn)
Es em es       Se me se (sms)
Es o es           Se o se (sos)

Örnekler, daha da çoğaltılabilir.

1- Garsondan sprite istedim. Anlamadı. Sade gazoz dedim.

-Amca ona sprayt derler dedi. Getirdiği şişenin üzerini okuduk sprite yazılıydı.

2-H harfini Fransızca bildiğimizi göstermek için ha şeklinde seslendirmek yerine aş diye seslendirmeliyiz. Çünkü Fransızlar h harfini ha diye değil, aş diye okurlar. Buna göre “ce ha pe yerine “ce aş pe bari diyelim ki cehaletimiz sırıtmasın.

Herkesin aklı başında nüfus kâğıdı cebinde, kimseye ders verme iddiasında değilim. Burada, kulağımı tırmalayan bazı seslendirmelere dikkat çekmek istedim, o kadar...

Tutan tutana, tutmayan da hak kıtında utana…