Online Üye
Online Ziyaretçi
Sensiz yaşayamayacağımı bile bile. Tümden yok etmek.
Öldürmek yaşanan her şeyi. Gizli özneleri bulamamaktı seni
var etmek beynimde. Bir telefona bütün bir aşkı sığdırmaktı seni sevmek.
Seninle uyuduğumu sanıp seninle uyandığımı var etmekti yüreğimde.
Hiç var olmadığın bir hayat kurmaktı
ve o hayatla mücadele etmekti seninle olabilmek.
Sigara dumanı gibi yayılabilmekti ciğerlerime
benliğimi saran aşkın...
Eyfel kulesinin en uç kısmında intihara kalkışmaktı
seninle var olabilmek bu hayatta.. Oysa bir aşkı telefona sıkıştırmış
çaresiz insanlardık.. Ne yok olabildik. Ne de var.
İkisi arasında kaybolup gitmekti bizim yaşadığımız.
Zamana bırakmaktı.. Bıraktıkça çoğalabileceğimize inandığımız…
Oysa inandıkça eksildik. Bir bütün olmaktı telefon
başında beklemek. Bir mesaja sığdırabilmekti
hissettiklerimizi.. Mutlu olmaktı o kelimelerle
yeniden nefes almaktı. Darmadağın hayatlardan
gelip bir birini tamamlamaktı.. Bir paragrafın başı olmaktı
.. İnanmaktı en önemlisi gerçek olacağına.
En uzak şehirlerde kimsenin bilmediği karmaşık
yollarda yürümekti sana tutkun olmak…
Sesini duymadığım o saatler de kendini boşluğa atmaktı ..
Yüzünü görmediğim her saniye yok olmaktı kendi içimde.
Kalemi elime alıp hiçbir şey yazamamaktı seni düşünmek.
Tek bir tuştu sana ulaşmanın yolu.
Başında sıfır olmadan on haneli bir numaraydın.
Beni yaralayan en kötü şey de buydu. Rakamlardan ibarettin.
Kitap aralarına sıkışmış mektupların da vardı ..
Her satırında bana sunduğun aşk.
Başlamadan biten bir hikaye ..
Daha almadığım nefesi vermekti seni sevebilmek..
Karanlık odalar da hıçkırıklara boğulmaktı
yokluğunu her an hissetmek. ..