Yar dedim yarama basmadan git,

Öyle bir git ki kabuk baðlayan her yaným;

 Sökülsün yeniden kanasýn en derinden…

Yar dedim incitmeden kýymadan git.

Kýydýn en umulmaz zaman diliminde yok ettin beni,

Vazgeç öl dedin;

Ben ne vazgeçmeyi bildim ne de ölmeyi,

Çünkü uðruna yaþanýlacak,

Sonsuz bir hayat vardý gözlerinde,

Sonsuz olmayan þu dünyada bile..

Hayallerim hayal olmaya devam etti,

 Uçurum kenarlarýna býrakýþýný izledim her seferinde

Gözlerimden akan her damla yaþlarla

Ýpleri boynuma geçirip gittin,

 Ýtmeden o tabureyi seçim senin dedin!

Sen zaten ölüsün der gibi…

Git dedim!

Ýçimden gitmeler çýðlýk çýðlýða baðýrýrken.

Ve gittin.