AKINTIYA KÜREK ÇEKMEK

            Geçenlerde bazý öðrencilere Atatürk’ün doðum, ölüm tarihleriyle ilkeleri soruluyordu. öðrencilerin çoðunluðunun yanýtlarý içler acýsýydý. Falan artis, falan futbolcuyla ilgili sorular yöneltilseydi, ayný öðrencilerin bülbül kesileceklerine kalýbýmý basarým.

            Sýradan insanlarda hoþ gördüðümüz kimi yanlýþlarý konunun ehli saydýklarýmýzda görünce þaþýrýr, hatta kýnarýz. Bir ziraat mühendisinin bitkilerle ilgili cehaletini hoþ karþýlamayýz. Otobüste yaþlýya, hastaya hamileye yer vermeyen öðrenciyi “Hiç mi mektep medrese görmedin?” diye paylarýz. Hatta “Seni okutan hocanýn…” Ayný þekilde inançlý diye bildiðimiz birilerinin çocuklara sarkýntýlýk ettiðini duyduðumuzda küçük dilimizi yutarýz.

            Bir bitirme sýnavýnda baþörtüsü giymek için ýsrar eden iki öðrencimizin islamýn þartlarýyla ilgili soruda kopyaya teþebbüs ettikleri zaman duyduðum þaþkýnlýðý hiçbir sýnavda duymamýþtým.

            Lisans mezunu genç, güncel ülke Libya’nýn, Fas’ýn haritadaki yerlerini, Kýbrýs’ýn hangi denizde olduðunu bilmiyor.  

            Eðitim sistemimizde mi yanlýþlýk var, yoksa kulaðýmýzý ters elimizle mi gösteriyoruz?  Okuryazar olmayanlarýn kredi kullanarak banka dolandýrdýklarýný hiç duymadým.

            Son olarak diyorum ki duruþumuz, hareketimiz konuþmalarýmýz mesleðimizle, toplumda iþgal ettiðimiz yerimizle uyumlu olmalýdýr. Bunun için de konumumuzla ilgili bilgileri edinmeli onu uygulamak için azami gayreti göstermeliyiz. Çünkü el, eli iðnenin deliðinden seyrediyor.