Hüzün Mısraları ( Dur Yeter Öylece )
Kanıyor düşlerim,
Uzak dur kalbimden.
Senin olan ne varsa,
Al git benden…
Bu nasıl bir muharebe?
Ne seni kazanabiliyorum,
Ne de yüreğim kaybebiyor...
Neden hep bu böyle?
Benim seni sahiplendiğim kadar,
Sen beni hiç sevmemişsin ki!
Başıboş satırlar hüküm sürüyor,
Kimsesiz diyarlarda.
Hepsi de serseri bir kurşun gibi,
Dudaklarından bir bir çıkıyor,
Gelip saplanıyor kalbime…
Hayatıma kastın niye?
Kaç defa alacaksın canımı,
Kaç kere öldüreceksin ki beni?
Hıçkırıklarımı hüzün mısraları yaptım,
Hatıralar kollarımda kelepçe.
Her şeyin bir bedeli olacaksa,
Ahları, eyvahları,
Pişmanlıkları adadım sana…
Kalbime söz geçirmek mümkün mü?
İnanıp ona,
Sürüklenmişse peşinde,
Elde çareler tükenir,
Kaybolur peşi sıra…
Ve sen bir gece,
Solukları tükenmiş,
Solan bir gül gibi,
Yitip gittin kalbimde…
Sarılara sardım seni,
Kopan takvim yapraklarını,
Attım üstüne.
Vefasızlık edemem sevgime,
Yüreğimin derinlerinde,
Kıpırdamadan,
Acıtmadan,
Dikenlerin batmadan,
Dur, yeter öylece…
14.12.2008
17.00
İzmir
(
Hüzün Mısraları ( Dur Yeter Öylece ) başlıklı yazı
volkan-sonme tarafından
19.07.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
