Merhaba neþat öðretmenim;

Bak ben geldim yine. Çocukluðumun geçtiði ilkokulun bahçesine geldim. Sen belki yoksun burada ama sen buradaymýþsýn gibi konuþuyorum kendi kendime. Büyüdüðüme bakma öyle öðretmenim. Ben yine o soðuk havada çýplak ayakla gezen Ahmet’inim.

Hatýrlar mýsýn öðretmenim hani sen bir gün sýnýfa geldiðinde herkes hayalini bir kâðýda yazsýn demiþtin. Sonra okulun bahçesinde bir hayal bahçesi kurmuþtuk. Sonra sen kâðýtlarý açýp bakmýþtýn. Tesadüf belki ilk benim kâðýdým gelmiþti eline.

Ben bir oyuncak araba istemiþtim. Evet, bir oyuncak araba…

Hani öðretmenim sen bunu görünce gözlerin dolmuþtu ya iþte o akþam ne çok aðlamýþtým. Ama ne yapayým öðretmenim benim hiç oyuncak arabam olmamýþtý. Sonra sen diðer kâðýtlarý açmýþtýn. Ýstekler sýralanmýþtý artýk; oyuncak araba, oyuncak bebek gibi. Artýk dayanamamýþ aðlýyordun. Biz görmeyelim diye dýþarý çýkmýþtýn hani.  Öðretmenim ben görmüþtüm seni.

Aðlýyordun.

Belki sen görmedin ama bende aðlýyordum öðretmenim.

Böylece bitirmiþtik bir günü daha.

Biz çocuk aklýyla o günü arkamýzda býrakmýþtýk ama sen, sen býrakmamýþtýn. Biz farkýnda deðildik ama sen bir kampanya baþlatmýþtýn bizim için. O çocuksu hayallerimiz için. Sonra bir gün ellerinde poþetlerle gelmiþtin okula. Öðretmenim, o gün o kadar mutluydun ki gözlerin yine dolmuþtu. Biz poþetleri açýnca o kadar sevinmiþtik ki sen yine dayanamamýþ aðlamýþtýn. Yine biz görmeyelim diye çýkmýþtýn sýnýftan. Öðretmenim ben görmüþtüm.

Aðlýyordun.

Belki sen görmedin ama bende aðlýyordum.

Neyse öðretmenim bu kadar geçmiþi yâd etmemiz yeter galiba. Ben de birkaç gün sonra mesleðime baþlýyorum. týpký senin gibi bir köye ve týpký senin gibi bir öðretmen olmaya gidiyorum.

ve

 Büyüdüðüme bakma öyle öðretmenim. Ben yine o soðuk havada çýplak ayakla gezen Ahmet’inim. 

                                                                                                                         ATEÞ(DEMÝR)