Hayat geneli itibariyle aslýnda bir oyundan ibaret.  Bu her anlamda savaþmak ve kazanmakla ilintili.  Bazen ve de genellikle tek baþýnayýz bu oyunda; bunu adeta bir ‘’squash oyunu’’ gibi düþünebiliriz; mütemadiyen tetikte olup gelebilecek her ataðý karþýlamakla sorumlu bir oyuncu gibi sürdürebilmeliyiz oyunu.

Ayakta kalabilmek için geçerli olan varýmýz yoðumuzla mücadeleyi sürdürmek. Sahip olduðumuz gerek fiziksel gerek zihinsel gücümüzle karþý ataklarý sindirmek zorundayýz. Burada gereken tek þey hedefe odaklanmak ve ayakta kalabilmek; çoðunlukla tek baþýna çýktýðýmýz hayat denen bu sahada, eðer þanslýysak rakibimize ya da hedefimize yönelirken bir takým içinde de yer alabiliriz, tabii ki kendi kalemize gol atmadýðýmýz sürece. Bizi oyun esnasýnda yalnýz býrakmayan takým arkadaþlarýmýz baþarýyý daha somut hale getirmekte. Ýzlenen strateji ve birliktelik duygusu pek çok zorluðun üstesinden rahatlýkla gelebilmemizde önemli bir etken.

Gerek bireysel gerek birlik halinde hareket ederken amaç hep kazanmaya odaklý; hayatýn gerçek anlamý da bu deðil mi zaten: Hep var olabilmek ve hedefe kilitlenmek.

Sanatsal açýdan ele alýrsak aslýnda hepimiz birer rol üstlenmiþ oyuncularýz; bu sefer hayat aslýnda bir sahneden ibaret olmakta ve hepimiz yüzümüzde farklý farklý maskelerle üstlendiðimiz rolleri oynamak durumundayýz. Burada asýl amaç bize biçilen rolü ya da rolleri en iyi þekilde icra edebilmek.

Doðduðumuz andan ibaret üstlendiðimiz roller ve sorumluluklar bizi biz yapan ana öðeler. Zaman zaman her ne kadar yalnýz ve güçsüz görünsek de gerekli koordinasyonu saðladýðýmýzda baþarmamak için asla bir neden yok. Tabii bu da kaderin elverdiði ölçüde mümkün, çünkü biz her ne kadar mücadeleyi sürdürsek de kaderi asla göz ardý etmemeliyiz. Bize gereken tek þey inanç ve azimle yürüdüðümüz yolda daha da ileri gitmek: Bu demek deðil ki insanlýðýmýzdan ve kendimizden ödün vereceðiz… Çünkü sonuçta bu bitmek bilmeyen oyunda bize düþen, her ne olursa olsun kimliðimizi, insancýl vasýflarýmýzý yitirmemek. Diðer önemli bir nokta ise; hep kazanan taraf biz olmayabiliriz de. Çünkü madalyonun bir diðer yüzü de kaybetmek. Galip olmak adýna temel deðerlerimizi göz ardý etmek asla ve asla kabul edilemez.

Sonuçta eðer hayat bir oyunsa kaybetmeyi göze almalýyýz. Yeter ki kimliðimizden, prensiplerimizden ödün vermeden insan olmanýn gereklerini yerine getirebilelim. Zaten bu da oyunu kurallarýyla oynamanýn ilk ve temel þartý.