Kelimelerin rüzgarýna kapýldýðým andan itibaren ne çok þey çaðrýþým yapmakta zihnimde. Yalnýz zihnimde de deðil üstelik… Gönlümde, ruhumda ve ufkumda da. Gerilerde kalan anýlara ne demeli. Meðer ne çok tozlu hatýra varmýþ, çoktan gömdüðümü sandýðým. Þimdilerde birer birer sandýktan çýkarýyorum o tozlu giysileriyle. Azýcýk alýyorum tozunu ve özünü kaybetmeden sunmaya çalýþýyorum.

Hele ki çocukluk yýllarýma gittiðimde, hepsi yeniden hayat buluyor bilinçaltýnýn o gizemli dokusunda. Kim bilir; belki de ara ara kendime uyguladýðým psikanalizin de etkisi vardýr bunda. Hani, öyle kýsýtlý bir zaman dilimi de deðil üstelik. Tamamen sebep- sonuç iliþkisine dayalý sayýsýz bilinmez bildiðimi sandýðým yýllar boyunca.

Gizli saklý ne varsa dökülmekte, tane tane üstelik. Ýletiþimin gücü de ayrý bir faktör. Bazen tek bir sözcük ya da basit bir olay bile o kadar çok çaðrýþým yapabiliyor ki…

Ya öldürdüklerime ne demeli… Ama mecburdum buna, gerçi zor olmadý deðil. Üstelik yaþayan ölülerin varlýðý daha çok acýtýyor insanýn canýný. Hastalýklý bir hücre gibi hapsolmuþ ne varsa kesip attým. Önceleri bayaðý bir uðraþ vermiþtim gerçi, hayata döndürmek adýna ama seçimimi yapmak zorundaydým bir þekilde. Ya ben ya onlar… Sonuç itibariyle ebediyete intikal etti elediðim kim ya da ne varsa. Zira beyin ölümleri beni buna mecbur kýldý.

Öfkem de dindi akabinde ama kýrýk parçalarý hala bir araya getirmekte zorlanýyorum.

Kurallarý kimin hangi sebeple koyduðunu ise çözemedim halen. Býrakýnýz yasama ve yürütme hakkýna sahip olmalarýný, en acýtaný yargýsýz infaz hem de yok yere.

Artýk isimler, þahýslar ve de olaylar hiç mi hiç önem arz etmiyor. Sebeplerini aramayý zaten çoktan býraktým. Kim kazandý ya da kim kaybetti… Ýþte bu da Allah’ýn takdiri.

Önceleri kompartýmanda tek baþýma yapýyordum yolculuðumu. Yavaþ yavaþ dolmakta umut treni, gerçi kaçýrdýðým sayýsýz durak var ama olsun.

Müþkülpesent kimliðim ise biraz zorlamakta ama farkýndalýk düzeyimimin eriþtiði nokta çok þeyi gün ýþýðýna çýkarmakta.

Iþýk hýzýyla geçen zamaný ise artýk sorgulamayý býraktým. Farklý zaman dilimlerinde her ne kadar rotam þaþmýþ olsa da, deneme yanýlma yöntemiyle yönümü belirledim.

Zaman-aþýmýna uðrayan düþ kýrýklýklarý hükmünü yavaþ yavaþ yitirmekte diðer yandan. Skor belirsiz gerçi ama en azýndan maðlubiyet duygusu eskisi kadar yoðun deðil.

Varsýn sorular yanýtsýz kalsýn, varsýn adalet yerini bulmasýn. Kurban ya da suçlu aramýyorum diðer yandan, her ne kadar sayýsýz yenilgi almýþ olsam da.

An itibariyle odak noktam ve bakýþ açým olumlu bir seyir izlemekte.

Sanýrým anýn tadýný çýkarmak doðru olan ve adým adým ilerlerken yolda sindirmek bazý duygularý. Harcýný sevgiyle yoðurup, biçimlendirmek hayatý ve düþlerin ertesinde umutla bakmak yarýna. O kadar da zor olmasa gerek zira bütün itibariyle hayat denen bu eþsiz mozaik, bir þekilde sarýp sarmalýyor insaný.

Dünü sorgulamadan, yarýný beklerken, günü yaþamak elzem olan…

Var olmak zaten eþsiz bir armaðan; hem de sayýsýz sürprizle dolu olan, tahmin bile edemediðimiz…

Yolu açýk olsun herkesin; umudun ýþýðýnda ve gölgesiz…