Onlarca eþik…

Sayýsýz dönemeç…

Bir o kadar dökülen alýn teri sevginin eþliðinde…

Bir insan mesleðine âþýk olur mu, söyleyin ya da mecnun gibi dönenir mi uðrunda emek sarf ettiði olguya; ister meþguliyet deyin ister meslek isterse afakî bir heves.

Hayýr, kabul etmiyorum heves sözcüðünü. Zira gönülden baðlý ve büyük bir istekle baðlanmýþsanýz adý ne hevestir ne de hobi. Artýk sizin yaþam tarzýnýzdýr, rüyalarýnýzý süsleyen, uðrunda hayallere daldýðýnýz.

Emek sarf ettiðiniz, coþku duyduðunuz ve vazgeçilmeziniz olarak baðlandýðýnýz her ne ise.

Uzun bir süreç insanýn kendini arama ve tanýma sevdasý. Sayýsýz basamak adýmlarsýnýz yokuþ yukarý üstelik. Ýnsanlar eþlik eder size, mefhumlar anlam kazanýr. Iþýðýn etrafýndaki pervane misali ruhunuz uçuþur.

Duygular alýr götürür sizi. Rüzgâr eser, poyraz üþütür. Kimi zaman kaynaðý belirsiz fýrtýnalar çýkar ve alabora olursunuz. Zira amaç da budur; tepetaklak olup oyunu terk etmeniz.

Sayýsýz oyuncu sahada itiþ kakýþ debelenirken kim varsa oynanan oyuna gönül veren saha dýþý kalýr.

Ne kurallar bellidir ne de gidiþat. Aslýnda gidiþat bellidir de bazen uyum gösteremezsiniz sanki gösterme zorunluluðunuz varmýþçasýna.

Somut deðildir uyum süreci. Somut deðildir suretler. Somut deðildir duyduðunuz fýsýltýlar.

Ama gerçek olan bir þey vardýr ki; somut hiçbir veri kayda deðer deðildir müphem varlýklarýn nezdinde.

Çok þey müphemdir ve bir o kadar insan izafidir.

Tek gerçek; cebinizdeki umutlar iken onu bile yýkýp dökmeye kalkarlar.

Hele ki yabancý deðilseniz hayallerinizin yetim kalmasýna bir kez daha evet bir kez daha düþler yetim kalýr.

Beklentiler bu yönde iken ezici çoðunluk üstünlüðünü bir þekilde ifþa eder.

Çýð gibi büyüyen ufacýk bir kartopu an gelir sizi de sürükler içine hapsedip.

Belirsizlik hele ki derviþ ruhunuz bir kere baþ koymuþsa bu yola bilin ki sizden kötüsü yok.

Tüme varým bazen tümden gelim ama tek gerçek: Yetim düþler…

Kime neyi ne þekilde ve hangi sebeple izah edebilirsiniz ki?

Ya da var mý bir mecburiyetiniz gönlünüzün ne denli engin ve maneviyat aþýðý olduðunu?

Anlamak adýna anlaþýlmak ve bir o kadar anlaþýlamamanýn eþiðinde kýrmýzý kardý görüp oyundan atýlmak.

Öyle ya; oturmuþ bir düzende siz kim oluyorsunuz da yer bulmaya çalýþýyorsunuz?

Aklýnýzdan zorunuz mu var da bu uðurda ter döküyorsunuz?

Belli ki var zira kurallar ýþýðýnda ne düzenli bir iþ ne de maddi bir getiri. Ama ne; sadece manevi doyum güttüðünüz ve âþýk olduðunuz engin bir derya, adýna ‘’edebiyat’’ denen…

Ya da her ne ise gönül baðý kurduðunuz. Keza iyi bilirim bu duyguyu. Ne zaman ki bir yola baþ koydumsa ne bariyerleri aþabildim ne de engel oldum gölgelerin istilasýna.

Sonuç mu istiyorsunuz? Ne siz sorun ne de ben söyleyeyim. Zira defalarca yaþadým maðlubiyet duygusunu üstelik aþk duyduðum ilgili mecrayý terk etmeye mecbur kýlýnýp.

Ne savaþý sevdim ömrüm boyunca ne de nefret duygusuna yakýn hissettim kendimi.

Karýþýklýk, kin, nefret, savaþ ve akla gelebilecek her tür olumsuz duygu ve fiiliyat…

Üstelik hayat bir savaþ sahasý da deðil hele ki kin, kýskançlýk ya da fitne asla muhatabý olmamalý insan denen mefhumun.

Ve düzenekte herkese bir yer var istediðiniz kadar inkâr etseniz de…

Nefret nefreti doðurur. Sevginin tam tersi kiþiden çalar götürür tüm olumlu ve kabul görür ne varsa. Ve derken kabul gören her ne ya da her kim ise ahkâm kesip, karþýsýndakine keser faturayý.

Evet, sayýsýz kere yüksek meblaðlý fatura ödedim ömrüm boyunca üstelik. Ömrümden çalýndý çok þey ve çok insan. Ama ne uðruna derseniz; benliðimi, ruhumu kaybetmedim ve ödün vermedim kendimden ve kiþiliðimden.

Ya kendimi kaybedecektim ya da düzen diye addedilen baþýbozuk gidiþata dâhil olacaktým.

Ne suçum var ne de suçluyum. Zira kendimi bildim bileli gönül baðý kurduðum her kim ya da her ne ise uðruna çok mücadele verdim.

Sayýsýz yetim ve öksüz düþ býraktým geride. Sayýsýz insaný mutlu etti üstelik bu terk edilmiþ düþler.

Her ne kadar inkâr etmeye çalýþsam da yazmak en büyük aþkým.

Uzak kalmaya çalýþsam da mutlu etmek için bazýlarýný, kalemim için için aðlýyor yürek sesimin eþliðinde.

Bildiðim bir þey var ki; yürek sesim hep çaðlayacak ömrüm boyunca çünkü insan olmaktan vazgeçmeyeceðim en azýndan muteber bir yer bulacaðýma kainiyim Yaradan’ýn nezdinde. En azýndan bu yolda uðraþým.

Diðer yandan eminim de asla bir servet sahibi olamayacaðýma. Ama yapabileceðim bir þey yok zira tüm servetim gönlümde, yüreðimde saklý. En azýndan Allah biliyor iç sesimi. Varsýn kimse görüp anlamasýn. Artýk ne kabul görmek ne de uyum saðlamak bir düþüncem var. Çünkü elimden gelen bu ve hep de bu oldu ömrüm boyunca.

Kabul ediyorum artýk; derviþ ruhlu ve iflah olmaz bir hayalperestim. Varsýn isteyen veryansýn etsin ya da bire bin katýp yerden yere vursun beni.

Ben kendimi sevip kabullendikten ve de bildikten sonra neye yarar onca düþünceyi yeni baþtan inþa etmek. Mümkün de deðil üstelik zihniyetleri ters yüz etmek.

Temelim saðlam; özellikle insan olarak. Çok büyük depremlerde yýkýlmamýþ biri olarak artçýlarý da Evvelallah atlatýrým.

Herkese selam olsun…