Ketum ve baðýmlýsý sükûnetin. Yoldaþý sýrlarýn, efsunlu bir öyküde yaþarcasýna. Her þey masallarda kaldý artýk. Aþklar, yarenlik ettiklerimiz ve nicesi…

Yakmalý mý gemileri? O zaman nereye kaçacaðýz binecek bir gemimiz yoksa. Ya diðer yolcular nereye sýðýnacak? Kalbimizin haricinde neresi var onca insanýn barýnacaðý.

Meþakkatli bir devinim ýþýk tutan karanlýða.  Ne kadar yadsýsak da bazý kavramlarý hala medet ummuyor muyuz gelme ihtimali olanlardan? Kim olursa olsun, elbet bir yer vardýr sýðdýracak, sýðýnacak.

Saðlýk olsun, deyip de geçmekteyiz kir pas içinde kalmýþ korunaklý ruhlarý.

Nasýl gelindi bu noktaya? Bir anne yavrusuna kýyar mý? Y bir erkek helaline nasýl bu denli öfke ve hýþýmla el kaldýrabilir? Ve son nokta.

Masal devri kapandý çoktan. Yalancý aþklar bile kabuk baðladý derinliklerde. Öyle ki; yalana bile inanýr hale geldik. Aþk olsun, deyip de geçmemeliyiz. Aþk mý yoksa bir tufan mý? Yalaný olur mu hiç aþkýn…

Sayýsýz toteme bel baðladý onca insan. Dilek olsun da niyetlendiðimiz elbet erer mutlu sona. Sevdadan müebbede çarptýrýldýk ya gerisi nasýl bir önem arz eder ki. Demek ki tutunacak bir dal lazým bizlere. Ýnce de olsa kýrýlgan da olsa bir dalýmýz var ya elimizle kavradýðýmýz. Kýrýlsa bile anlýk bir tezahürü tutunma duygusunun bir ömre bedel. Ve bir o kadar kýrýlgan ve naif bir döngü. Iþýðýmýz kaybettik toptan ve el yordamýyla ilerliyoruz. Nasýl ve neden gibi anlamsýz hiçbir soru sormaya da hacet yok. Tek bir þýk bile yok yordamlamaya. Yanlýþ cevap bile yok ki sorunun altýnda.

Sýkýcý ve bir o kadar da bunaltýcý. Sahi bu kadar insan nasýl da saklayabilmekte iç seslerini. Tabii ya, iç ses filan duyduklarý yok. Kuru kalabalýk ve bir o kadar yüksek hacimde nükseden gürültü kirliliði.

Biraz da ruhlarýmýzý temizleyip pür-ü pak hale getirebilsek. Dünyayý kirlettiðimiz yetmiyormuþçasýna þimdi de vicdan kirliliði yaþanmakta.

Uzay boþluðuna atmalý tüm bu atýklarý. Elbet kendi kendilerini yok ederler de rahata ereriz insanlýk adýna.

Yeni bir katliam haberi daha… Cinnet geçiren baba karýsýný ve üç çocuðunu kurþuna dizdikten sonra son kurþunu da kafasýna sýktý. Madem bu kadar ölmeye meraklýydýn da ilk kurþunla þu iþi bitirseydin. Ne günahý var o yavrucaklarýn.

Bakýn, nasýl da gündemdeki popülaritesini kaybetti Soma Maden faciasý. Belliydi, hep de öyle olmaz mý? Anýnda deðiþir gündem. Onca insan yitip gitti. Geride kalan acýlý ailelerin halini düþünmekten helak oldum diðer yandan. Düþünmekle ele ne geçiyorsa artýk. Devran yine hükmetti ayarý kaymýþ düzeneðe. Adý düzenek ya içeriði. Çok mu umurunda bencil ve sefil biz insanlarýn. Nasýl da telaþýna düþtük gündelik iþlerimizin. Yazýklar olsun bize…

Hani neredesiniz, size sesleniyorum, ey insanlýk nerelere saklandýnýz. Varsa cesaretiniz bir bir çýkýn ortaya. Tabii çýkamazsýnýz yok ki yüzünüz. Ya da sayýsýz yüzünüz mü var, demeliydim?

Kabul etmiyorum kötümser kelimesini. Zira algýlarým beni yanýltmaz. Elbette hala ümidimiz olmalý onca yaþanmýþlýða raðmen ama gelin görün ki nasýl da sayýsýz bariyer yýðýlmakta önümüze.

Gerçekçi bir bakýþ açýsý bize tek lazým olan ve bir o kadar objektif bir açýlým. En azýndan yanýlma payýmýz az olur. Günlük bir koþuþturma arasýna sýðdýrabileceðimiz çok þey var. Biraz öngörü biraz iyi niyet de kattýk mý iþin içine gerisi zaten gelecektir.

Bir yerlerden baþlamanýn zamaný geldi de geçiyor. Ama tek baþýma neye ya da kime yetebilirim ki… Yine daldým dünyama yine gözüm açýk düþ görüyorum.

Hadi siz de uyanýn o bitmek bilmez kýþ uykunuzdan. Mevsimler geçti, yýllar devirdi zamaný hala mýzmýzlanýp kývranýyoruz. Lafla peynir gemisi yürümez ki.

Yine milletin tasasý bana düþtü. Akýllanamadým gitti. Akýllanmak istemiyorum ki, bu da ayrý mesele.

Susun ve dinleyin duyulmayanlarý. Bakýn nasýl da nüksediyor tüm söylenmeyenler. Yanýlýyor muyum?

Bakmayýn sadece, görün ve bir o kadar yürekten duyumsayýn. Neyi mi? Artýk bunu da siz bulun…