Gidip ile gitmemek arasýndayým. Gittiðim yönü artýk iyiden iyiye el yordamýyla buluyorum. Pusulam malum: Kah yürek sesim kah varlýðýnýn sunumunda doðan ýþýðým ve þükürler olsun ki o ýþýk hiç sönmedi. Her ne kadar gözlerimin feri git gide sönüyor olsa da. Dolanýp duruyorum yörüngemde merkezi en derinde saklý. Yörüngeden çýkma ihtimalim en büyük korkum aslýnda kim kimin uydusu onu da çözemedim gitti. Dünya ve ay birlikteliði kadar yadsýnamaz bizimki. Yadýrgayanlar da yok deðil hani. Bazen o kadar çok atýfta bulunuyorlar ki saðýr sultan bile duyarken sessizliðe bürünüyorum hep koruyup kolladýðým sükûnet artýk bir parçam olmuþken.

Yine de kimseye yaranamýyorum. Bazen karþý yönden gelen bir atak bile suç olarak addediliyor tarafýmca iþlenmiþçesine. Nezaket ve iyi niyet eþliðinde sunduðum iyi dilekler bile yanlýþ telaffuz edilirken yine sýðýnýyorum kabuðuma. Bu sefer de ‘’sükût ikrardan gelir’’ sözüne atýfta bulunup yine suç teþkil ediyor sessizliðim. Yitirmemek ve kaybolmamak adýna tüm mücadelem. Neyi yitirmemem gerektiðini ne zaman ki irdelesem yine deðiþiyor bakýþlar ve tutumlar.

Kimsesizliðin kýyýsýndaki o çocuðum halen. Bu bile sakýncalý düþüncelere sebep verip farklý algýlarýn eþliðinde nice tabloya yerleþtiriyorlar zihinlerinde. Ne bir kurguyum ne de bir yanýlsama. Bana dair ne varsa beni ben yapan ve kuytularda yaþama gayesi güden bir faniyim her ne kadar kýzsan da zaman zaman. Ama mecburum buna. Varsýn aykýrý ya da farklý addedileyim en azýndan gözlerden uzak olup sýnýrlarým ihlal edilmez. Yine de engel olamadýðým koca bir gerçek. Ucube sanrýlar ve mütereddit varlýklar kolektif bir iþgüzarlýkla paylarýna düþeni fazlasýyla yapmakta ki kendimi bildim bileli.

Nereye saklandý bunca insan, söylesene. Ya da ben mi görmüyorum. Yoksa görünmeyen ben miyim…

Belki de görünen deðil görmek istedikleri. Yoksa ben de mi onlar gibi oldum anne? Görüntü alanýma giren niye hep flu, en azýndan bunun cevabýný ver. Kayýyor görüntüler ki kayabilirler de yeter ki ayaðýmýn altýndaki zemin kaymasýn. Kýrmýzý halý filan sermesinler de ama en azýndan þu kilit zorlanmasýn. En az benim zorlandýðým kadar herkes kurcalýyor zihnimi ve her kafada ayrý bir kurgu. Herkesin kafasýnda farklý bir Gülüm. Bazen yetiþkin bazen çocuk bazen sanýk ama her daim kurulmuþ bir mahkeme ve siyah cüppeli bir sürü insan oradan oraya çekiþtiren. Ne katilim ne hýrsýz ne de adi suçlu. Üstelik onca çalýnmýþ ve kýrýlmýþ düþlerimden dolayý kimseyi ihbar da etmedim. Sayýsýz suç ortaðý ve uygulanan farklý stratejiler.

Bariz bir yanýlsama da olamaz ayrýca. Tüm algýlarým tararken uzay boþluðunu onca parazit de cabasý. Tam bir görüntü ve gürültü kirliliði.

Yüzyýllar evveline ait bir ruh benimki. Boyutlar arasý yolculuðun mümkün olmasýný nasýl dilerdim. Belki orada yakalardým ben gibileri. Þelale gönülleri ile kim bilir kimlerle kesiþirdi yolum. Kim bilir belki bu kadar kolum kanadým kýrýlmazdý.

Kimsesiz bir zamanýn yolcusuyum belki de gönlümü katýk yapmýþken.

Kim bilir belki de kimsesizliktir bizi sadýk kalan.

Sýrdaþ bir yalnýzlýk tüm kötülüklerden uzak ve dokunulmazlýðýn eþiðinde.

Dokunulmazlýðýmý niye çalmak istiyor olabilirler ki onlar eriþilmez ve en tepedeyken. Ne burnum Kaf daðýnda ne de esaretindeyim yalanýn.

Tek sýrdaþým Yaratan ve sen. Haricinde kim varsa dert yandýðým aldýðým ders boyumun ölçüsünü aþtý ama hala inanmak ve güvenmek istiyorum zor olacaðýný ve olduðunu bilsem de.

Çok þey ve çok insan anlamýný yitirdi hem de inanýlmaz bir ivme ile. Yoksa en baþtan beri miydi bu anlamsýzlýk ben anlam olmaya ve anlam bulmaya çalýþýrken. Ýstisnasýz üstelik.

Neye sahibiz öte yandan evrenin tek maliki Ýlahi Güç iken hala neyin kavgasýdýr bu süre gelen. Daha ve en çok olarak tabir edilen her ne ise ne de olsa nefsin bitimsiz arzularý. Akla zarar. Benliðimiz, kaygýlarýmýz ve isteklerimiz…

Yitip gitmedim henüz ama bazen küçüldüðümü hissediyorum zaman tersine iþlermiþçesine yoksa bin yaþýna mý erdim de hala nefes alabiliyorum her ne kadar payýma düþen havada hava boþluðu kadar yer kaplasam da.

Elimden kayýp gidenleri tutma telaþý mý yoksa tutunmak adýna hayata ama yine de neye engel olabilirim ki ve bir ömür olamamýþken. Kelimeler bile kaçýþmakta dört bir yana yoksa kaçýþan ben miyim. Öyle ya, hep kaçmak olmuþtur payýma düþen. Yeter ki sen de kayýp gitme ellerimden.

Yitip gitme sakýn. Sakýn gitme. Sen de gitme.