Daha da doðru olan ne mi olabilir?

Yanlýþ ve eksik yoksa mükemmel mi peþine düþtüðümüz? Neye ya da kime göre bir ölçüt olabilir ki?

Bir o kadar birbirini tolere edemeyen insanlar pek çok sanýya mahkûm edilmiþ. Ve bir o kadar da izafi ve anlatýmý zor ama imkânsýz da deðil öte yandan.

Tüm savým keza tüm öðretiler bunu savunmakta iken her ne kadar imkânsýz gözükse de ne kadar paye verirsek verelim kendimize her birimizin eþit olduðu gerçeði. Benim gibi, senin gibi, sizler gibi.

‘’Her kafadan bir ses çýkmakta’’gibi bir tezahürü an itibariyle görmezden geliyorum zira direkt telaffuz edilmese de zaten tutumlar ve araya serpiþtirilen kelimeler çoktan boyunduruðuna almýþ bazýlarýný. Ýster algýda seçicilik deyin isterseniz fazla dikkatli. Ne ithamlar ne süzgeçten geçmemiþ öngörüler bir o kadar hýrpani ve acýtasý…

Kolaysa nokta atýþý yapýn, yoksa yaptýnýz mý… Peki, gelelim sadede…

Donatýlmýþýz ne çok þey ile: Ýþgal altýnda bir zihin her geçen an yeni verilerle kuþatýlmaya mahkûm ve bir o kadar seçici ve özgür ruhlarýmýz her ne kadar kýstýrýlmýþ olsa da tuhaf belirteçlerle hatta adsýz sansýz kýskaçlarla bir ucundan bir yere asýlmýþ diðer ucu çoktan kopmuþ. Beþeri özelliklerimiz fiziksel ihtiyaçlarýmýzdan tutun körelmek bilmeyen bir nefis ve süper ego. Ve tüm o öðretiler, sosyal açýdan üst sýraya yerleþmiþ tüm o dogmalar…

Yine de mükemmel addedilmek hiç de kolay deðil her ne kadar peþine düþsek de bu olgunun üstelik hangi açýdan irdelerseniz irdeleyin. Görüntü itibariyle yansýyan daha doðrusu yansýtýlmaya çalýþýlan bu olsa da. Bir o kadar hangimiz iddia ettiðimiz üzere en çok en’e sahibiz ki her ne kadar iç âlemimizde bunun kavgasýný versek de. Ýþte mantýk ve duygularýn çeliþtiði o nirengi noktasý. Mantýk avaz avaz baðýrýrken duymazdan gelinen o yönerge:’’ Hadi, koþ hayallerinin peþinden ve yakala…’’

Neyi mi? O kadar göreceli ki bir o kadar deðiþken kiþiden kiþiye. Ne olursa olsun atýfta bulunduðunuz. Belki âþýk olduðunuz kadýn ya da adam üstelik hiçbir ortak özelliðinizin bulunmadýðý ya da boþ bir hayal onun sizi sevdiðine dair geliþtirmiþ olduðunuz inanç sevmediðini söylese bile. Ya da sevilip eþleþmediðiniz bir döngü ayrý rotalarda yolculuðunu sürdüren. ‘’Ne gelir ki elden?’’ demeyin asla sadece durun ve düþünün. Neyi mi? Ne olursa olsun ama özellikle mantýk çerçevesinde koyun sýraya ve her bir maddenin yanýna çentik atýn eðer ki kabul ediyorsanýz. Ne çok þey var, deðil mi kabul etmekte zorlandýðýnýz. Ýþte insanoðlunun en zayýf noktasý. Acziyetimiz daha doðrusu kendimizi baðýmlý kýldýðýmýz tüm o veriler birbirinden baðýmsýz ama ruhu baðýmlý kýlan. Mütereddit bir ruh olsa olsa… Nasýl da tereddüt içerisindesiniz ve ne kadar duraðan bir seyirdir ki hep ama hep ayný senaryo replikleri deðiþmez ama oyuncular inanýlmaz bir sirkülasyon içerisinde her ne kadar kahraman ivedilikle çalýþsa da rolüne.

Hayattan inanýlmaz bir izlek seyri doyulmaz kimine göre gelin görün ki ayný þeyi savunmak pek de olasý deðil olayýn kahramaný açýsýndan.

Onca ben-merkezci adam ve kadýn bin bir refleksle birbirinden rol çalan ve mola, kýsa bir mola hayata. Alýn bir bardak çayý elinize ve en yakýn banka oturun. Derin bir nefes alýn yudumlarken hayatý. Sadece susun ve dinleyin tabiatýn sesini Tanrý’nýn varlýðý tarafýndan kutsanýrken derin bir huþu içerisinde. Kendinize raðmen hala mutlu ve umut dolu musunuz tüm yýkýlmýþlýðýnýza raðmen? Ýþte bu da yüce Yaratan’ýn bir hikmeti deðil mi her daim size el veren?

Ne duruyorsunuz, yeter bu kadar dinlenme. Kalkýn yerinizden ve kaldýðýnýz yerden devam edin.

Nasýl da tempolu ve hýrçýn bir koþuþturma içerisindeysek bir o kadar yalýtýlmýþýz da pek çok histen özellikle görmezden geldiðimiz ya da haiz olmadýðýmýz mý demeli… Üstelik her anlamda: Gerek bireysel gerek kolektif açýdan. Bu da ne denli üstün varlýklar olduðumuzun bir göstergesi. Demek deðil ki mükemmeliz ya da vazgeçilmez ama en azýndan kendimizi sevip kolladýktan sonra bir o kadar kolay ve tempolu geçecek adýna hayat denen süreç küçük molalarý da göz ardý etmeden.

Tüm güzellikler bizi buyur ederken nasýl görmezden gelebiliriz ki… Fakat ne yazýk ki her daim yapýlan bir hata. Kendi eksiklerimizi görmezden gelip mütemadiyen çevremizi kollayýp aradýðýmýz eksiltiler. Ne güzel buyurmuþ sevgili Mevlana:

’’ Herkes dýþýný süslerken sen içini, kalbini süsle. Herkes baþkasýnýn ayýbýný araþtýrýrken sen kendi ayýplarýnla meþgul ol.’’

Ýnsan denen varlýk baþlý baþýna bir muamma, kocaman bir yap-boz parçalarý kayýp ve canhýraþ aramakla mükellef olduðumuz. Sayýsýz done ama yetersiz, sayýsýz soru bir o kadar çözümsüz ve en nihayetinde kudretine ebediyen vakýf olduðumuz Ýlahi Güç tüm zorluklarý bertaraf eden bizi donattýðý o iman gücüyle. Emsalsiz ve bitimsiz yeter ki kalp gözümüz ardýna kadar açýk olsun. En derinden hissettiðimiz o enerji zaman zaman soluklansak da kaldýðýmýz yerden bizi döngüye dâhil eden. Aslolan ‘’aidiyet’’…Evrenin sýrrýna müdahil olmak her bir katresine muktedir iken Ýlahi Güç.