Sensizliði gölgeleyen peþrevi kayýp anlamsýz seyrin en doðurgan notasýna tünedim tüneyeli ve sükûtu ikrara emanet ettiðimden bu yana…

Safsata yüklü olmayý dilerdim belki de ya da sancaðý kýrýk bir bayraðý yine en tepeye dikmek isteyen… Diken dikeneyim hanidir: Fazlasýyla maðdur fazlasýyla maðrur ve de mahcup…

Söz düellosuna da çýkmadým hem. Aslýnda ritmini kaybettiðim bir þarkýyý arýyorum ve de adý unutulmuþ: Ben gibi asýlsýz, benim gibi solgun, bensizliðin manifestosunda benliði sorgulayan bir külçe yorgunluk kadar da hicap yüklü.

Sormaya korktuðum sorular var aslýnda ya da cevabýný duymak istemediðim haz etmediðim o yeknesak varsayýmlara yükleyip yükümlü addedileceðim anlýk sarkacý sonsuza mal edip gömülmeyi dilediðim.

Ne curcuna hem de dünden yarýna taþan.

Belki de selasýný vermeye hazýr olmadýðým üç beþ saklý mefta.

Ya o bensem?

Benden gayri sevmeye doyamadýðým bir cümle ise türemeye ahdetmiþ.

Tüketmeyi ömre yayan bir insan topluluðu belki de þerrine lanet sus iken dilime-yüreðime-pelesenk olan. Ya aþk’a ne demeli? Sahi, sizin oralarda bulunur mu, deyip de çýkmak istiyorum iþin içinden. Ýþin aslý inancýmý sollayan garip bir tahakküm aþk meleðinin aralýksýz mesaiye kaldýðý.

Bir mola mý versem?

Hele ki bir ömrü molalarla tüketmiþ biri olarak eminim ki Yaratýcý bile býktý benden.

Hep ben ama hep ben, demeyi de arz etmediðim için bulmalýyým duygularýmýn maktulünü.

Sahi kimsin sen?

Al iþte: Aksime ihanet eden iç sesimin anlýk maruzatý ile dolduruþa gelmiþken evren ve muhatabým iken hiç kimse. En kötüsü de bu: Hiçsizliðin deviniminde tek muhatap bulamasam da suçlu addedilen sefil yarým: Hem de yarýnlarý teðet geçen dünlere yüklenip ve her nasýlsa dünlerin özlemine yenik düþmenin de ötesinde an’ý ýskalayan o pervasýz ve titrek ýþýðým…

Donatýsý ne hüzün ne de mutluluk.

Kýblesi sadece doðurgan bir yürek sesinin yoðurduðu sevgi denen bulamaç: hem de ne: Batýlý bir öngörüde ve geçmiþi yarýnlarýnda saklý. Tezat bir varsayým biraz da sýrasýz ve sýradanlýðý göz ardý edip o mefhumlara yuvarlandýðýndan beri pervasýz gönül, en tok ve gönülsüz serzeniþ: Boyutsuz bir hengâmede ve kýrýk bir bardakta akmaya doymayan gözyaþý. Ya sonrasý?

Rahmeti bol bir gönlü boykot etmek hiç de bana göre deðil ve demem o ki…

Beyan etmekle sýnýrlý olmaktansa sýnýrsýz cümlelerin tezahüratýnda küfe küfe taþýyorum acýlarý ve tescilli izdüþümüne yüz sürüyorum evrenin hem de ne sürmek… Sürmeli olmayan gözlere ihanet eden gülücükleri de tasfiye ediyorum ne de olsa yarýnlara çýkýp öncesizliðin göreceli kehanetinde saklý tuttuðum onca isim: Ne mi?

Belki de her þeyin önemini yitirdiði tek duygu yine de tek geçtiðim o þarký-sanýrým bir yerlerden asýlý kalmýþ aklýmýn kancasýna.

Tek varsayým.

Tek yanýlgý.

Tek ihanet.

Ve üç noktalý yaþamlar…