Ey aykýrýsýndan þiirler ýsmarladým gökyüzüne: Mabedimin rengi gök kuþaðý zaten geçkin kanatlarýn ucuna sürdüðüm þiirlerle çýktým yola bu gün.

Dünün seyrindeyken yarýný da mimledim ya…

An’ýn gölgesi düþmüþken üzerime, kar beyazý masumiyetin cafcaflý ölümü içler acýsý hem de kucaðýnda imlerin, tahayyül ettiðim mutluluk þarkýsýný çalarken Çingene kadýn artýk þehrin hangi yakasýna düþtüyse yolu lakin gelen sesin týnýsýnda belli adeta Ýstanbul’un gizeminde bir bir satýrlara döþediði duygularý.

Çocuk yaþta düþen yola ya da çocuk yaþýna egemen hürriyetin ihlali ile erken bebeðini kucaðýna alan o çocuk gelinden de mi hüzünlüyüm bu gün ya da yaþý dayanmýþ kaç asra da dert etmiyorsa yüreðin pervazýndaki ölümü o da teðet geçti mutluluk bir huzme iken ve sabýr da ilacý yüreðin…

Demlendiðim duygularý zýrh belledim mademki ve mademki beyanlarýmla döþedim dört duvarýný yalnýzlýðýn asla dert deðil düþkün satýrlarýn mizacýna göre eþleþtiðim duygularýn sancýsý ile evren gebe iken yeni yeni acýlara.

Kör olmuþ gözleri kem ve inkârý mimlerken aþka ya da miladýný inkâr edip miadýný doldurmuþ bir terane iken evrenin dip yaptýðý artýk hangi boykot ise, sarsýldýðýna mý yansýn yanýldýðýna mý dertlensin?

Gözü seðiren göklerde, iniþe geçmiþ ahkâmlarda ve sürmeli beyanatlarýnda fani bedellerin ve dökümünde cümleler kadar titrek ellerimden döktüðüm nameler, pek de yadýrgamýyorum hani: Öncelikle teranenin yoz sayacýnda ibre artýk hangi kelama takýlýysa ya da mihenk taþý olmuþ ecelsiz isyanlarýn belli ki Tanrý da umudunu kesti insanlardan hele ki yoldan çýkmýþ o istihbaratý aldý ya biz fanilerden- hele ki ötelenmiþ bir gölge iken rehavete düþen yeri geldi mi kalkamýyor insan oturduðu yerden ve mýhlanýyor hangi açýlým ise süt liman ve hangi tümce ise sessizliði ile yüreðe darbe vuran.

Kenetlendiðim yüreklerde ölmek istiyorum belli ki ölümün zamansýz ve kara týnýsýna kanan badirelerle aþmak istiyoruz öncelikle kýyama durduðumuz ve yeri geldi mi kýyýma gittiðimiz tüm sersem sepelek duygular iken yine varlýðýn mizacýna teðet geçen.

Ölümlü sürecin ölümsüz dirayeti.

En helalinden bir ölüm, mabedi ýrmaklarýn, suru tüm yankýlarýn ve eremediðim mertebelerde örseleyen en delici darbe, dudaklarýmdan dökülen onca tehdidi imgelerin yine yüz göz olduðum sevdanýn mabedinde, ölümlü bir sevgiye rahmet okuduðum.

Fevri gölgelerden arda kalan ne çok hazan ne çok da yalan hele ki içmeye doyamadýðým beyanlarda saklý tutulu bölük pörçük hezeyan, yine mabedime yorgan olmuþ o gizemde, o sitemde ve asgari müþtereklerde dahi buluþamadýðým sayýsýz insan.

Ýhsan eylediði Tanrý’nýn ve buyur ettiði evrenin derken küpeþtesinde ömrün; bir dergâha düþmüþçesine yolu ucu yanýk sevdalarýn biraz da hüzün iken teðet geçmesi ihtimal dâhilinde.

Þimdi desem ki… diye baþladýðým bir cümleden damlayan rahmeti görmez misin?

Muzip týnýsý belki de þu efkârdan arda kalan sitemi dahi görmezden gelirken yürekteki saklý týný ve derken adýmladýðým gök kubbe: Hanidir izbe bir yürekte mademki tecelli eden bir sevdanýn eþkâli ellerimin titrek dokunuþunda has bel kader yol bildiðim o yýldýz yüklü seyrinde evrenin ve evveliyatýmý da yok saydýðým sair hüküm yine bedel ödemekle mükellef kýlýndýðým.

Tatsýz ve aksi bir ihtiyar gibi.

Tadý kaçýk bir yemekte gönül þükre meylerken ansýzýn tadý þeker tadýnda bir ifrat mý yoksa yüreðin beyaný?

Ah, ben, demektense; yüklendiðimi buyur ettiðim gönül sofram ve menüye katýk yapsam da hüznü asla ertelemeyi düþünmediðim yeni bir þiire yine damgasýný vurmuþken aþk ve özlem.

Hayli patavatsýz olsam da ve hayli nüktedan bir seyir izlese de yüreðin buðusu ve kýrýlmýþ olsam da bin bir parçaya… Mümkün mü geri durmak hele ki yaþama sevincime ivme kazandýran bir boyunduruk ise Yaradan’ýn sunumunda bin bir gölgeyi de görmezden gelip, elim uzanmýþken ufuða ve her halükarda sýnandýðýma kani, meyletmiþsem bir kez o ruhani boyutsuzluðumla, damýtýldýðým bir kare de olsa müdahil olmayý gönülden arzu ettiðim…

Bedelsiz midir hayat hele ki ömre katýk yaptýðýn bilumum varlýðý da sýðdýramazken yere göðe?

Hanidir uzaðýnda kalmýþ olsam da ansýzýn hâsýl olan bir tufanda ve darmaduman hayalleri de boykot ederken belirsiz bir tehdide mahal vermiþsen ve yine de yüklenmeyi elden býrakmazken: Kâh karayý beyaz gördüðüm kâh karalandýðým kâh ýskalarken ömrün batýlýnda bir gizemi de sineye sýðdýrmak kadar pek aký karý olmasa da…

Sanrý yüklü ömrün gerçek dýþý algýsýyla gerçekçiliðini yitirmiþ sevda düþkünü bizler, mahlas yüklü bir fermana beyit beyit iþlerken duygularýmýzý ve þerh düþtüðümüz her duyguyu imbikten geçirirken…

Sarmalýnda hidayetin ama asla uzaðýnda deðil hükümran hangi vebal ise yine hakkaniyet yüklü rahman duygunun da ikbali iken sevginin telaffuz ettiði tüm yüreðin de coþkusu paye verdiðimiz bazense pay sahibi olamazken payidar kýldýðýmýz onca hayal.

Yeter ki hayal teknemiz batmasýn yeter ki mutluluðu ýskalamayalým biz faniler belki de tereddütsüz sevdiðimiz yanýlgýsý ile bir nebze de olsa aþka yelken açan bakir ruhlara toz konduramazken aþk meleði ve en coþkulusundan bir nida savurup, sahip çýktýðýmýz benliðimizden öte yol yok iken yine Hakkýn nezdinde düþmeyelim gözden hele ki rahman bir duyguda hemhal olmuþ iken varsýn yok sayalým hazaný hele ki ýsmarladýðýmýz hakkaniyet olmuþ iken yine en makbul duygu elemi de gölgeleyen, hasreti de sonlandýran.