—Bak ne çabuk sevdirdim kendimi. Doktorlar, hemşireler beni uğurlamak için sıraya dizildi.
Ünal;
—Valla şaşırmadım desem yalan olur. Fakat niye hiç biri güle güle demiyor, en azından gülümsemiyor.
—Aman enişte, benim gibi biri gidiyor, üzülüyorlar tabi ki, gülecek halleri mi var.
*** *** ***
Aslan, eve döndüklerinde, salondaki kanepeye oturup, ayağının da altına bir yastık koydu. Eniştesine döndü;
—Enişte bu halde tuğla indiremeyeceğime göre yazdığım şiirlerden filan para kazanmam gerek. Fakat sen hiç yardımcı olmuyorsun ki.
—Niye yardımcı olmuyor muşum?
—Hani yayınevine filan gönderecektin, “Bu şiirlerden para kazanılır mı?” diye soracaktın.
—Sordum canım, hatta ben unuturum diye ablana da söyledim.
—Hadi ya, kimse bana bir şey söylemedi.
—Seni şımarmasın diye söylememiştir.
Aslan yerinde sevinçle doğruldu;
—Ne yani, para getirir miymiş benim şiirlerim.
—“Kesinlikle getirir” dediler. “Birkaç yerde şiirlerini okusun, susması için çok para verirler” dediler.
Aslan, suratını buruşturdu;
—Enişte ya… Her şeyle dalga geçiyorsun, bari şiirlerimle dalga geçme. Bir gün kıymeti anlaşılacak, utanacaksın.
—Haklısın, “Bu şiirleri yazanı tanıyor musun?” dediklerinde, kesin olarak utanacağım.
—Ne varmış benim şiirlerimde, hiç birini okudun mu?
—Aslında beğendiğim de yok değil. Mesela kendini anlattığın bir şiirin çok gerçekçiydi. Dur, şu kitapların üstüne koymuştum, getireyim de herkes duysun ne kadar güzel olduğunu.
—Hangisi acaba?
Cemile hanım da, vaktini daha çok balkonda geçiren Asım bey de gelip merakla yanlarına oturdu.
Ünal şiiri okumaya başladı;
— “ Âşık SAKAR

Bağa girdim üzüme
Çubuk değdi gözüme
Çağırdım da gelmedi
Darıldım sevdiğime

Çankırı yolları buz,
Gel beraber gezelim.
Tut ellerimden kız
Sonra kayar düşerim

Bir taş attım havaya
Düştü birinin kafaya
Niyetim yoktu valla!
Kafa—göz yarmaya

Karlı dağları aştım
Buzlu yolları geçtim
Aman yarim yandan geç
Ortada ben de düştüm.

Duydum yarim geliyor
Yollarına çiçek serdim
Alerjisi var imiş
Ah! ben nerden bileydim.

‘Gel’ demiştin ya bana
Bir beyaz atla
At buldum, ben de şaştım.
Ne çare sevdiceğim
At tepti, ben de kaçtım. ”

Aslan, uzanıp şiir dosyasını aldı.
—Dur enişte, millet buradayken, asıl senin için yazdığım şiiri okuyayım.
—Benim için mi?
—İş yerinde bilgisayarda bir sorun yaşamıştın da eve gelip de iki gözün iki çeşme anlatmıştın ya.
—Ne iki gözü iki çeşmesi ya, ‘Bilgisayar virüsten kitlendi, bazı dosyalar kayboldu’ demiştim.
—Tamam ya enişte, senin bu perişan halinden ilham alıp, kendimi senin yerine koyup, anlattıklarını şiire dökmüştüm.
—Aslaaaan, şu mosmor ayağına yanlışlıkla bassam acır mı?
Cemile hanım;
—Aslan sen devam et. Merak etme ayağın bundan sonra benim korumam altında.
—Ama karıcığım, bu kardeşin olacak yüksek şahsiyet, benim hakkımda iyi bir şiir yazmamıştır ki. Bak sonra, bu engin duygularla yüklü kalbim kırılır ve hicrana doğru pupa yelken yol alırsa…
—Ünal, sus da Aslan okusun şiirini.
Aslan, keyifle okumaya başladı;
— “ Aşık Xp

Dosyaları düzeltip ZIP’layamadım
Hepsi de RAR oldu gitti
Programların DEMOsu bitti
İllegal kullandım, kâr oldu gitti

İnternet saygı göstermiyor dilime
Polisler neylesin bu halime
Web’den mail attım da köyüme
Virüsleri alıp içine de gitti

Web mastırlar izin vermez geçeyim
Login olup, mp3’ler seçeyim.
Zor geldi Q klavye bana
Bırakın ben de F’ye geçeyim.

Anket yapmış, sormuşlar Aşkı
Ben aşığım, tercihim de ‘A’ şıkkı
Neyleyim cahil ile meşki
3 yanlış 1 doğru götürdü gitti

Şiirler yazdım notepad, word ile
Gönderdim yahoo,hot maile
Üç gün oldu bakamadım nafile
İnternet sorunlu, bağlantım gitti

Düzelir mi şimdi bu sistem,
Düğmeye bassam, reset etsem
Ah. Ekranda bir ipucu görsem
“Bip” demeden, windows’um gitti

Uzmanlar geçsin, kalksın acemi
Kursun yeniden, kursun sistemi
“Söyledim de bir amire derdimi,
“Ben anlamam” dedi de gitti.

Aşık Xp garip, derdin söyler
“Aman bana bir çare beyler”
Feda olsun size tüm Cd’ler
Hard diskte şiirler kayboldu gitti.”


—Eee… enişte, benimle uğraşmamayı öğreneceksin.
—Bana bak Aslan, ayağın tam iyileşmedi. Asıl sen benimle iyi geçin de arada harçlık veririm belki.
—Ne demek enişte, derhal. Can, yıllardır bunu bilir bunu söylerim, benim eniştem kazaktır, evde son sözü hep eniştem söyler.
—Aslanım benim, al şu 5 YTL’ yi yanında bulunsun.
—Sağ ol enişte.
Ablası Cemile hanım atıldı;
—Dur bakalım Aslan. Eniştenden yana olman elimdeki şu 10 YTL’nin sana doğru gitmesine engel mi oluyor ne? Ben de kardeşim harçlıksız kalmasın diye bir kenara koymuştum.
—Haa… ne diyorduk. Evde son sözü hep eniştem söyler, “Peki karıcığım” der.
Cemile hanımın yüzü gülmüştü;

-- DEVAMI VAR --
( Aslan Dayım - 10 başlıklı yazı ahmet-unal-c tarafından 4.01.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.