Özlemler biriktiren kehanet.

Þehrin beþ hali ismi yoksunluk; sýfatý ayrým; yüreði yaralý yine daðlarken heceleri.

Ölümü örttüm üstüne kelimelerin aslýnda soluðumu tuttum ve öldüm.

Þiir oldum bu gece.

Dün ise hikâye kývamýndaydým.

Yarýna bir makaleye konarým belki yine sakil kalemin neferi olduðu sevgimden nemalanýrken yazdýðým her cümle.

Hoyrat kancalarý var gecenin. Sihir bildiðim gözleri var aþkýn.

Kanayan kâbuslarý var bir de hele ki kardýðým ömrü yok sayan iklimler nezdinde ikilemler doðurduðum…

Þaibeli bir sancýyým yine az sonra’mý boykot eden zaman aþýmý hücrelerin kanýksanmýþ esaretine bel baðladýðým ve yüksünmeyi unuttuðum kaderin de sabrýma katýk yapan ihaneti var dün denen minvalin.

Öykünmek ise aslýma nasýl ihanet ederim?

Nefreti boca eden ve kinine tapan iblisten yana derdim bir de nefsine tutsak.

Körelmemek adýna yazýyorum belki’lerim öðüttüðüm yüreðimde konuþlu ne çok þey var ne çok insana ait aslýnda aidiyetimi sorgulamaktan filan da vazgeçtim.

Geldim dün.

Ve buradayým an itibariyle.

Yarýnýmý býraktým Rabbime yine kutsalýma sýðýndýðým ve her þiirimi kutsayan aþký býraktým nadasa.

Sevmeye programlý bünyem.

Hoyrat iklimlerden geçtim ama hep sevdim.

Zamanýn tutanaklarýnda kör harfleri sulh bildim; ölü imleçleri ise gizime aldým aslýmý sunarken Yaratana, her yaratýyý saygýyla selamladým.

Mühürlü gözlerinde yalanlarýn ikrara duran kayýtsýz ve katýksýz cehalet.

Nam.

Dem.

Kirden arýnmak ise sahipliðimin sahipsizliðinde beni boykot eden.

Kinayeden uzak seyirler diliyorum epeydir.

Azalmak gerek aslýnda ama ben çoðalmayý þerh düþtüm evrene. Mukozasýnda ömrün gaipten gelen bir sevinç ve sevgi huzmesi yine içimin duraklarýna asýlý sayýsýz yolcu sayýsýz ben’den üreyen ve hezimete uðrayan sen týnýsýnda sizlik cümlelerle hasbýhal ediyorum aklýmýn merdivenlerine takýlý aklýmýn sýtma üþengeçliðinde her nasýlsa sevmekten usanmadýðým ve üþenmediðim.

Demin açýktý televizyon.

Gözüm klavyede, kulaðým aþkýn frekansýna ayarlý ama yine de duydum çiy sarý saçlý kadýnýn attýðý kahkahalarýna tanýk olduðum þu söylem.

Kibrine inat dedi iþte.

Dedi ki… denmedik ne kaldýysa zaten birileri söylüyor.

Kýsaca: sevmeyi öðütlüyor yapay saçlý kadýn.

Zanlarýn da muteber dolgusuna dikkat çekmek istedi.

Ellerini þaklattý.

Sahi, sevmek ne önemli, dedi.

Kapadým sesini televizyonun aslýnda iki kadýný da ebediyete kadar susturdum.

Sevgiyi bonkörce harcayanlara bakýyorum da.

Bir de kendini zengin ilan edenlere.

Zenginliðin sihrinde aslýnda zikredilen hep maddiyat demek ki; bir yerlerde yanlýþ yaptým bir ömür boyu.

Sürüngen fiiller sýkýþtýrýyor bir yandan.

Sünepe mizaçlarýnýn saldýrýsýndayým ne de olsa özgün olmalýyým yoksa bana ne el-âlemin kadýnýnýn dediðinden.

Ekranda söylüyorlar gerçeði uygulamaya gelince hep ters köþe yine mizaçlarýnýn tutukluk yaptýðý.

Sevdiðim kadar da var hani: tutuklu kaldýðým þu duygu cumhuriyetinde, özgürlüðümü ilan ettiðim yine suskun geçen günün gecesinde taarruza geçen kelimelerin kölesi olmaya dünden razý olduðum.

Sevginin ikbali.

Aslýnda sevgi kazanýmýn tam kendisi.

Ýyi de kötülük ve nefret neden pek bir revaçta?

Dediðime de bakmayýn hani ne de olsa herkes kendinden mesul ötesinde Hakkýn nezdinde neye tekabül ettiðimiz önem arz eden asla ve asla birilerini inandýrýp göz boyadýðýmýz çakma sýfatlarla þah iken þahbaz olduðumuz yine Allah katýnda karþýlýðýný buluyor er geç.

Sevgiyi kuþandýðýmýz kadar mutluyuz ve yine kendimizi armaðan ettiðimiz kendimiz kisvesinde hangi muteber duygu ise þaha kalkan.