Intihar
Burama kadar gelmiş kendimi boğma isteklerimi kendimden saklarken aslında her gün parça parça kendimi yok ettiğimin farkına hiç varamamışım..Hiç fark etmediğim bu içten içe çürümelerin son demlerine geldiğimde de kahrolası hayatın nasıl bir çemberinden geçtiğimin farkını hiç anlayamamışım...
Şimdilerde ne yalnızlığımı biliyorum ne de yalnız olamadığımı,ve ne sevildiğimi biliyorum şimdilerde ne de sevdiğimi.Yıllarımın ikilemler arasında gidip gelmesine engel olamıyor hatta farkına bile varamıyorum daha önce varamadıklarım gibi..
Halimi artık sadece satırlara döküyor ve ne yazık ki satırlara döktüğüm hallerimi de okuyanın olmaması ve okuyan olmadıkça da, sadece yazdığımla kalmamın nasıl bir acizlik olduğunun farkına varamayan hallerimden de öylesine nefret ediyorum ki..
Konuşamıyor,duyuramıyorum ve maalesef okutamıyorum, benden başkasının duymadığı ve görmediği yaşama isteklerimi.. .Bu kadar çok konuşmak,yaşamak istemek çok bir istek mi yoksa sadece benim kuruntularım mı? bilemiyorum.
Adını bile bilmediğim duyguların beni kendimden uzaklaştırması beni yeniden mi var eder onu da hiç mi hiç bilemiyorum.içimde sakladığım saklı bahçelere kimsenin gelmeyişi ya da kimselerin bulamayışı benim bu bilmediğim isimsizler ve intihara sebepler arşivine bir yenisini ekliyor..
Bir gün bir elin uzanıp bütün saklı olanları bulup,bulduklarını benimle yaşamasını ne çok isterdim oysa..
Aslında her sabah uyandığımda yeni bir hayata başladığımı düşünmem güzel olmasına güzeldi fakat, hayatın bende başlamaması ve içimde çoktan intihar eden bir şeylerin olduğunu bana gösterip, benimde bu gösterdiklerine kulak vermemi beklemesi ve ne kadar uyanırsam uyanayım aslında yeni bir hayata değil de bitirmem gereken bir
hayatın en sonunda olduğumu ve yapılacak tek şeyin yenemediğim intiharlara karşı yenilgiyi kabul edip, sabah aslında uyanmamayı onaylamam gerektiğini göstermesi aslında nasıl bir vaziyet içinde olduğumun ve nasıl bir yenilgiyi kabullendiğimin en açık kanıtı idi..
Şu intihara meylli içimde her kafadan bir ses çıkıyor ve ben bu seslere uyup uymayacağımı bilmesemde onları kapkara bir gecede kendimi boğarken susturacağımı çok iyi biliyorum.Ne kadar daha yaşayacağım belli olmasada ne kadar daha yaşamayacağım besbelli.Yolun sonuna geldiğimin farkındayım artık ve içimde uzun zamandır var olmayan mutlulukları bir daha hiç tatmayacağımı ve tatma ümidimin bile bir daha hiç olmayacağını bildiiğim için, için için kahrolurken son gecemde son sigaramda söndüreceğim bütün mutluluk ümitlerimi..Düştüğüm bu aciz duruma ah - vah etmeden,gözümün yaşına bakmadan ve can çekişen duygularıma aldırmadan ’kendimi yok ederken’ her evresinde gol yediğim bu hayata bir defa gol atmanın heyecanı, hiçbir yok oluşu bu kadar çok sevdirmeyecek bana eminim!
(
Intihar başlıklı yazı
Gkhn tarafından
25.02.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
