Yankesici düþlerimden mustaribim, tabip elbet seyyah yüreðimdeki ritim bozukluðunu ancak sen düzeltebilirsin.

Bir dilaltý gibi yazdýðým þiirler ve dakikalar sonra hikâye dolu düþlerimle son açýlan kapýdan geçiyorum.

Kapkaça uðramýþ ömrün neresini düzeltip de yeni baþtan inþa ederim?

Mektepli kýzlar gibiyim: hala saf ve sakar bir o kadar heyecanlý bazense sönen bir balon gibi içimdeki havayý boþaltýp yere serildiðim elbet iman gücümle yeniden dolup bu sefer hidayetin rakýmýna konmak isteðim.

Ah, tabip: sen sormasan da ben söyleyeceðim.

Ve ben sorsam bile sen yanýt vermeyeceksin.

Neresinden tutsam dökülüyorum iþte ve diþimin kovuðunda kalan günlük sýkýntýlarý dünle besliyorum ve inan ki; bu bile az geliyor.

Seni sevdiðim kadar var mý sahi, tabip üstelik bana yazdýðýn reçeteyi gün gün uyguluyorum elbet öncesini de bildiðin için…

Asla yetmez reçetedeki dozlar çünkü ben doz aþým sevmeliyim ve bir o kadar sevdiklerim tarafýndan ihanete uðramalýyým ve bil ki aksi takdirde boþ sayfaya konup da yazamam.

Çürük diþlerimin röntgenini elbet çektirdim iþin ilginci aðzýmda tek bir çürük diþ dahi yok bu sefer ruhumun röntgenini çektirip eline veriyorum ve biliyorum bu sefer de radyasyondan zehirleneceðim yine de ifa ediyorum görevimi.

Sana tabi olmam ne mümkün ne de olsa sen sadece bir tabipsin ve ben de iyileþmeye yanaþmayan bir hasta.

Arz-talep eðrisi elbet hayata kolaylýkla uyarlanmýyor ve iktisat dersinde sýnýf birincisi olsam bile bir türlü tutturamadým dengeyi.

Belki de bir yazar kasayým beni: duygularýmý sunuyorum evrene karþýlýðýnda cümleler konuyor haneme yine eksi ve artý birbirini götürüp bu sefer en küçük asal sayýya denk düþüyorum en azýndan yutan elaman deðilim yine de asal bir sayýdan yüksünüp en asil halime sýfýra konuyorum elbet bir tekerlek gibi sürüklüyor beni peþi sýra…

Ýnsan hep mi yokuþ çýkar, tabip?

Elimdeki kalem bazen bir baston gibi…

Ah, baston yutmuþ bir sözcük mü yoksa bu sefer peþine düþtüðüm elbet sýfýr iken tarafýnca yutulduðum kim bilir bu sefer hangi kuytuda yeniden doðacaðým?

Rengim yine pembe hep mi mahcup olur insan?

Kararan gökte gözlerimi dolaþtýrýyorum ve rast geldiðim yýldýz kümesine sýzýyorum usulca.

Devingen haletiruhiyem.

Meþru müdafaa aslýnda benimki ve iyi halden yýrtýyorum iþte yetmiyor yazdýðým ne varsa yýrtýp imha ediyorum aslýnda bir imla hatasý olduðumu da biliyor ve hiç oralý olmuyorum.

Nöbetim sonlanmadý henüz ve acile gelen imgeleri bandajlayýp sana sunuyorum bazen de sözcüklerin nabzýný almýyorum ve direkt morga kaldýrýyorum yazýp da can veren tüm þiirlerimi ve hikâyelerimi ve dondurulmuþ varlýklarý ile uygun zamanda görücüye çýkarmak için bekletiyorum o derin soðutucuda.

Yeniden yaþama dönerler mi sahi, tabip?

Ya, ben daha kaç bin yýldýz yýlý yaþar da severim hatta yeþeririm elbet haddinden fazla yanacak ki caným açýða çýkacak içimde saklý olan ne varsa.

Tansiyonsa bir yükseliyor bir alçalýyor ve duygularýmýn þekeri düþtü mü aðzýma attýðým tek çikolatalý imge yetiyor toparlamama elbet idame ettiðim kadar da idare ediyorum hayatý ve düþ kulvarýnda en öndeyim elbet elimde bayrak hayatýmýn maratonunu koþuyorum.

Hýzýma yetiþir misin sahi?

Ya da sönen coþkuma yeniden can verebilir misin?

Sonsuzluða açtýðým kanatlarým ve yaralarýmdan þiirler berelerimden beyitler dizdiðim elbet içimde dinmek bilmeyen rüzgârýn da hatýrýna soðutuyorum bazen yazdýklarýmý ya da mutluluk ile aram epey açýldýðýndan günlük mutlu oluyorum: o da yazdýklarým sayesinde…

Bu derdin bir dermaný olmadýðýný bilirim de, tabip yoksa sen de mi ayný fikirdesin?

Yeniden görüþene kadar þimdilik hoþça kal…