Babamý dinleseydim böyle olmazdý dedi..
Ben de babamý dinlediðim için böyle oldu dedim.
Kader iþte,kiminin anasý vesile olur kaderine,kiminin babasý..
Aslýnda annesiyle babasýný dinleyenler iyi anlaþýrdý ama..!
Biz anlaþamadýk be usta!
Kalbimde bir yabancý oturuyordu benim!
Ben söylüyordum ama o anlamýyordu..
Ben terkediyordum ama o aðlýyordu..!
Ben üzülüyordum, o görmüyordu, ben hasta olunca o hissediyordu!
Ne zaman bu illetin aðrýlarý artsa, o zaman ondan bir mektup geliyordu,sonra bakýyordum ki mektup postayla gelmemiþ,yine kýzýyordum ben..

Sonra onun haberi olmadan kendi kendime küsüp,kendi kendime barýþýyordum.
insan eliyle göndermesinden nefret ederdim mektuplarý,kimse okumasýn,bizim özelimiz olsun isterdim ama o yine yine ayný þeyi yapardý.
Benden sonra hayatýnda çok þey deðiþti ama ben hep ayný kaldým..
O da bana bu yüzden hep ayný þeyi yaptý,biz de birbirimize hep uzaktan uzaða baktýk.
Bir gün, çok yakýndan bakacaðýz..
O, benim saçlarýmý okþayamadýðý eliyle topraðýmý avuçlayacak,ben ona o zaman yakýndan bakacaðým..
O, buluþup konuþmaya,sorunlarýmýzý çözmeye tenezzül etmediði benimle konuþacak,ben ona yine yakýndan bakacaðým..
Esirgediði bir demet çiçeði topraðýma býrakýrken yine yakýndan bakacaðým..
Ben ona o gün doya doya yakýndan bakacaðým ama o,o gün bile beni göremeyecek.