Gönlümün cemresi düþmedi gitti.

Tomurcuk düþlerim cývada piþti,

Akýllanmaz baþým piþmedi gitti.

Çekirdek özsüz kan bozuk olunca,

Açmadan güllerim dalda solunca,

Þeytani insanlar hana dolunca,

Sevgim engellerden aþmadý gitti.

Sahte cennetimi çok hýzlý geçtim,

Zemzem sanýp zehri dost elden içtim,

Doymadan kalktýðým sofrada açtým,

Sevdiðim rüyama koþmadý gitti.

Bir hafta arayla düþecek suya,

Bahar görünecek ufuktan baya,

Ýnsanda asalet dayanýr soya,

Soyumu soysuzlar deþmedi gitti.

Bir hafta sonrasý cemre topraða,

Hareket gelecek dalda yapraða,

Çýkar hesaplýlar gelir tebriye,

Ýnsanlar yolundan þaþmadý gitti.

Benim cemrem düþer yarýn hazanda,

Suçu buldular hep fikir yazanda,

Dursunî deðersiz kuyu kazanda,

Nefsim alkýþlara þiþmedi gitti.

Dursun Yeþil –2009