Sevgi mi?

Çoktur tanýmý, herkesçe,  öznelce yapýlýr kendince. Ama bir þey vardýr ve çok nadiren fark edilir. Her “sevgi” tanýmýnýn içinde yine en az bir defa sevgi sözcüðü geçer. Derler ki, sevgi sevgidir aslýnda, ötesi var mý?

Var ya, elbette var. Sevgi önce ne olduðunu bilmemektir. Aldýðýn nefesin her birinden bin bir tat alabilmektir. Güneþin doðuþundaki güzelliði fark edebilmektir. Ay ýþýðýnýn sihrini çözmektir. Tadýna tat katmaktýr sevgi. Ve daha neler neler…

Her þeyden önce itiraz etmektir. Herkesin itirazýyla karþýlaþmaktýr. Var gücünle savunmaya geçersin. Öyle bir þeydir ki sevgi; iki bedende bir can olabilmek, tek yürekle onu devleþtirebilmektir.

Kim çýkarsa yoluna yýkýp geçersin. Kendi doðrum, kendi tercihim diyerek nice kalpleri kýrabilmektir sevgi. Doðrularý görememektir. Terk ettiðin doðrularý geride býrakýp, yanlýþlarla, hatalarla sarmalanmaktýr.

Aslýnda kendi kendine düþmektir sevgi. Kendi canýný en fazla yine sen kendin acýtýrsýn. Kanayan yaralarýna inatla tuz ekersin. Daha fazla, en fazla, en çok acý yine senden gelir. Ýçindeki sevgidendir nedeni…

Göremezsin hiçbir þeyi, o denli kör olursun, bir o kadar da duymaz, en saðýr tarafýndan. Dilin sadece sevgin için çalýþýr. Tüm güzel kokularý salar sevgine, gerisine dikenli tel gibi batar.

Sevgi mi?

Aslýnda gecenin bir yarýsý mezarlýktaki bir taþa sýký sýký sarýlýp var gücünle aðlayabilmektir. Binlerce defa kýrdýðýn o kalp adýna milyonlarca özür dilemektir. Geri getiremeyeceðin o anlar için kahrolmaktýr. Ellerinle topraðý avuçlayýp hýçkýrmaktýr.

Piþmanlýktýr sevgi. Asýl sevgiyi, en gerçek olaný göremediðin için duyduðun, dinmeyecek bir üzüntüdür. Vicdan azabýdýr. Ve gözündeki yaþlarla semaya bakarak “ANNEM” diyerek can verebilmektir.

Sevgi mi? Annedir, anne kadar sýcak, anne kadar fedakar olan, anne kadar sarmalayan. Annedir iþte sevgi annedir ötesi var mýdýr?

                                                                                  Begüm Özdikici