“Cin gibi çocuk” derler ya öyle biriydi sýnýfta Cengiz. Her konuda söyleyecek sözü vardý, her zaman parmak havadaydý. Kimsenin yapmak istemediði görevi o atýlýr, gönüllü yapardý.

Kdz. Ereðli’de özel bir erkek lisesinde öðretmenlik yapýyordum o zaman. Cengiz öðrencim olmuþtu üç yýl. Sýnýfta bazen beni çileden çýkarýr, baðýrmama sebep olurdu. Bir gün dayanamamýþ, kulaðýný çekmiþtim Cengiz’in. O gün söylediði söz hala kulaklarýmdadýr: “Hocam, ben de öðretmen olup sizin oðlunuzun kulaðýný çekeceðim!”

En sevdiðim öðrencilerimden biriydi Cengiz. Yýl sonu için hazýrladýðýmýz tiyatroda Deli Dumrul hikayesini oynayacaktýk. Cengiz dört rolde birden görev almýþtý. En önemlisi, erkek lisesinde kimsenin üstlenmek istemediði Deli Dumrul’un annesi ve eþi rolünü Cengiz kabul etmiþ, kadýn kýlýðýna girmiþ, baþarýyla da oynamýþ, oyun sonunda en çok alkýþý alan öðrenci olmuþtu. Aspirin gibiydi Cengiz!

Okul kütüphanesinde kurduðumuz mini radyoda sað kolum olmuþ, yayýnda her an yanýmda yer almýþtý.

Yýllar geçti, bir gün bir mail aldým Cengiz’den. Ýyi deðildi, beraber büyüdüðü, ayný okulda okuduðu ve yedikleri içtikleri ayrý gitmeyen arkadaþýyla aralarý açýlmýþtý. Sorunlar yaþamýþtý aileler ve Cengiz iyi deðildi, yýkýlmýþtý. Güç vermeye çalýþtým Cengiz’e. O hayat dolu, þen þakrak, cývýl cývýl Cengiz’in omuzlarýna büyük büyük yükler binmiþ, eziyordu onu altýnda.

Sonra sessiz kaldý Cengiz birkaç yýl. Onu tekrar bulduðumda kendini toparlamýþtý artýk. Þimdi sitemizde yazýyor, güzellikleri paylaþýyor bizimle.

Hayatýn bütün güzellikleri seninle olsun Cengiz.