Online Üye
Online Ziyaretçi
Parmak hesabıyla sayıyorum
Şimdilerde günleri
Yine de hece ölçüsü tutmuyor yokluğunun
Utangaç mevsimin kırılgan bakışlarıyla
Dualar dökülüyor dilimden
Titrek ve kekeme
Ya bir hece eksiksin dünüme
Ya bir hece fazlasın yarınıma…
Nasıl da yabancıyım
Kimsesiz bir diyar oldu kentim
Nasıl da unufak edildi kelimelerim acele anlamlardan
Boyumun ölçüsünü aldım alalı
Gözlerinin kalıbıyla yazıldı tüm kıtalarım
Ayın on dördü gibi bakarken ardından…
Yerli yersiz durakladım
Üryan yalnızlıkların içinde
Kifayetsiz manalara açılırken kapım
Nakaratının ahengiyle
Dansa tutuştu imgeler
Bir nefes payı bile kalmamışken arzımda…
İçimden savruk uyaklar geçiyor
Kuyruğunda cinaslı ümitlerim
Küme küme dağılıyor
Eskimiş yalnızlığın yamaçlarına
Sen orda sarmal bir hayat kurmuşken kendine…
Aldanma umutlarıma
Yarım
Yanlış
Eksik harflerle donandım
Tekniği öyle zavallı ki
Hafif meşrep bakışlarla ziyaretini bekliyorum
Zindan köşelerinde
Karanlık duvarlara çivilenmiş…
Gelmiyorsun
Baştan savıyorsun aşkımı
Yarım kafiyeyle geçiştiriyorsun
Redife mahkûm ettiğin hecelerimi
Doğaçlama bir kurguyla
Görenlerin burun kıvırdığı
Sancılı hece şiiriyim artık…
// Sevgi Özlem ÖZCÜ //
“ gizLi özNe “
NOT:
Faruk Nafiz’in avuçlarından dökülünce harflerim
Mahkûm oldum Han Duvarlarında
Kaldırımlarda tanınmazken ümitsizliğim
Necip Fazıl’la karıştım toprağa
Bir adam yaratmak ecelimi karşıladı kapıda…