-1-
Tövbeli bir şiir oldu hiçliğim
Alay ettiğin şairliğimle bir başına kaldım işte
Paçavra olmuş sözcükleri
Mısra mısra fırlatıp da attığında tokat gibi
O gün anladım bana büyü yaptığını
Ve kendi doğum sancımla
Kendimi yaraladığımı…
Yüzüm evvelden de kırık şişeyi andırıyor muydu
yoksa?
***
Yazdığım her kelimeyi köle yaptın emrinde
Kandırmaca fiillerle baştan çıkartıp
Eğittin sanrılarımı
Tek tek isyan çıkartıp aralarında
Kuduz köpek gibi saldın üzerime
Kalbimi kızıldan mora dönüştürmekti niyetin
Zehirli salyaları damarlarıma akıtmak için
verdiğin her fermanda
Yıkandı asit asit dizelerim…
İmgelerim sonradan
mı katil kokmaya başladı böyle?
-2-
Tövbeli bir şiir oldu hiçliğim
Habersizdim
tuzaklarından
Çekip kalemimi kınından
Bir hayatı yazdım kıta kıta
Yıl yıl ilerledi kurmaca düşler kumpanyası
Altı saati gündüz üç yüz altmış beş günü gece
yaşanan
Yerel saatlere adınla çağırılan
Ölümcül satırlarla kazdım mezarımı
Sen tüm yel değirmenlerinde öğütülüp
Hırçın rüzgârlarla keserken nefesimi…
Yaşamın kıyısından baktım sana
Sahi senden öncede böyle miydi acılarım?
***
Üç noktalar devrinde
Sonum oldu kifayetsiz gerekçeler
Arabesk yanılgılar çağındayken kimileri
Ben oturup hüzünlerden gerçeklerin türediği
Gerçeklerin beş para etmediği
Umutlar yetiştirdim masum çocuk öykülerimin
içinde
Hangi paragrafta sağ kaldım bilemedim…
-3-
Tövbeli bir şiir oldu hiçliğim
Oysa hep nafileydi kıyametten sağ çıkmak
Önümüz cehennem
Hazırlıklı olalım yanmaya
Harap olsun bedenimiz aşk harbinde
Merdiven parmaklığında finalini seyrederken bu
aşkın
Nemli rüzgârlarla çarpışsın bedenim
Ayak parmaklarıma serilirken
Saçlarının mimoza kokusu
Sancıdan bayıldı içimdeki kelebekler
Sabaha ölü bulurdum kanatlarından sızarken ecel
Derme çatma kulübede
Musalla hazırda beklerdi yıkamak için cesedimi…
Bir damla sevgiden ne kaldı geriye?
***
Yandı gözlerim gaddarlığının safında
Susardın içimdeki terör ayaklanmasına yenik
düşünce
Susardın cadı kahkahaların çınlarken kulağımda
Susardın
da
Yine de kurumuş dudaklarına su sarardım ben
Yıkardım seni yalnızlığının kirliliğinden
arındırmak için
Harem gözdelerinin bile içi giderdi
Şimdi şairliğinden utanan tövbeli bir şiir oldu
hiçliğim…
Söylesene erguvan bakışlı sevgilim
Sana karşı tutuk konuşmalarım ve çekingen yalnızlığımla
Bir kez daha ayakta kalabilecek miyim?