-1-

 

Tövbeli bir şiir oldu hiçliğim

Alay ettiğin şairliğimle bir başına kaldım işte

Paçavra olmuş sözcükleri

Mısra mısra fırlatıp da attığında tokat gibi

O gün anladım bana büyü yaptığını

Ve kendi doğum sancımla

Kendimi yaraladığımı…

Yüzüm evvelden de kırık şişeyi andırıyor muydu yoksa?



***

 

Yazdığım her kelimeyi köle yaptın emrinde

Kandırmaca fiillerle baştan çıkartıp

Eğittin sanrılarımı

Tek tek isyan çıkartıp aralarında

Kuduz köpek gibi saldın üzerime

Kalbimi kızıldan mora dönüştürmekti niyetin

Zehirli salyaları damarlarıma akıtmak için verdiğin her fermanda

Yıkandı  asit asit  dizelerim…

İmgelerim  sonradan mı katil kokmaya başladı böyle?



-2-

 

Tövbeli bir şiir oldu hiçliğim

Habersizdim  tuzaklarından

Çekip kalemimi kınından

Bir hayatı yazdım kıta kıta

Yıl yıl ilerledi kurmaca düşler kumpanyası

Altı saati gündüz üç yüz altmış beş günü gece yaşanan

Yerel saatlere adınla çağırılan

Ölümcül satırlarla kazdım mezarımı

Sen tüm yel değirmenlerinde öğütülüp

Hırçın rüzgârlarla keserken nefesimi…

Yaşamın kıyısından baktım sana

Sahi senden öncede böyle miydi acılarım?


***

 

Üç noktalar devrinde

Sonum oldu kifayetsiz gerekçeler

Arabesk yanılgılar çağındayken kimileri

Ben oturup hüzünlerden gerçeklerin türediği

Gerçeklerin beş para etmediği

Umutlar yetiştirdim masum çocuk öykülerimin içinde

Hangi paragrafta sağ kaldım bilemedim…

 

 

    -3-

 


Tövbeli bir şiir oldu hiçliğim

Oysa hep nafileydi  kıyametten sağ çıkmak

Önümüz cehennem

Hazırlıklı olalım yanmaya

Harap olsun bedenimiz aşk harbinde

Merdiven parmaklığında finalini seyrederken bu aşkın

Nemli rüzgârlarla çarpışsın bedenim

Ayak parmaklarıma serilirken

Saçlarının mimoza kokusu

Sancıdan bayıldı içimdeki kelebekler

Sabaha ölü bulurdum kanatlarından sızarken ecel

Derme çatma kulübede

Musalla hazırda beklerdi yıkamak için cesedimi…

Bir damla sevgiden ne kaldı geriye?


***

 

Yandı gözlerim gaddarlığının safında

Susardın içimdeki terör ayaklanmasına yenik düşünce

Susardın cadı kahkahaların çınlarken kulağımda

Susardın  da

Yine de kurumuş dudaklarına su sarardım ben

Yıkardım seni yalnızlığının kirliliğinden arındırmak için

Harem gözdelerinin bile içi giderdi

Şimdi şairliğinden utanan tövbeli bir şiir oldu hiçliğim…

 



//  Sevgi Özlem ÖZCÜ //

      " gizLi özNe "



 NOT:



Söylesene  erguvan bakışlı sevgilim

Sana karşı tutuk konuşmalarım ve çekingen yalnızlığımla 

Bir kez daha ayakta kalabilecek miyim?

( Tövbeli Şair başlıklı yazı Gizli Özne tarafından 22.11.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.