Online Üye
Online Ziyaretçi
Gece gibi bakışlar yıldızları düşürdü
Demini alan mehtap gözlerinle üşürdü
Ezbere yanardı ay bakınca gözlerime
Mevsimler beni bilir kanardı sözlerime
Ruhum bu ışımanın feyzasında yanınca
Senden gelen her söze koşulsuz inanınca
Geldi veda mektubun ayrılık elçisiyle
Ürperdi asumanlar bu kalbin bekçisiyle
Ne yapsam da yalnızlık peşimi bırakmıyor
Sözcükler dudağımda kenetlendi akmıyor
Gazele döndün birden daha dün açan güldün
Şimdi kurudu mevsim sen de aşkımla öldün
Rüyada kaldı artık sende yakamoz olmak
Sarılıp da sımsıkı, kokunla sermest kalmak
Yüreğimde bir acı her gün resmini tuttum
Gözyaşları içinde bu yüreği avuttum
Değişmişsin sevgilim yok iken bir eşin de
Bir şiirsin sen artık hecede gam taşıyan
Ayrılık döngüsünün mehtabında ışıyan
// Sevgi Özlem Özcü //
“ gizLi özNe “
NOT:
Gizlendi öznesinde o perişan bentlerin
Gören var mı söyleyin hangisinde kentlerin?