Babamýn senelerce beklettikten sonra götürdüðü dayýmýn köyü ve çiftliði beni öylesine  etkilemiþti ki her gittiðim yerde ondan bahseder olmuþtum,  anneannem   beni   çok sevdiði  ve þýmarttýðý için tatil günlerimin çoðunu onlarda geçirirdim. Benim de onu sevmemin  birçok sebepler vardý, oturduklarý  ev okuluma  yakýn olduðundan hemen hemen  her  gün,  bazen  bir , bazen  iki  defa teneffüs saatlerinde okula gelir, mevsimine göre taze veya kuru yemiþ dolu bir çýkýný arkadaþlarýmla yememiz için býrakýrdý, o zamanlar þimdiki gibi parklar,çocuk bahçeleri  olmadýðýndan akþamlarý ve tatil günleri sokaklarda top oynar,komþulardan devamlý azar iþitirdik ama anneannemlerin mahallesinde Ahýrardý denilen çok müsait bir çayýr vardý,burada her türlü oyun oynayabildiðim gibi harman mevsiminde düven sürmek olanaðý  vardý,bazý aylarda Anadolu’yu dolaþan ip cambazlarý  burada gösteri yaptýklarý için onlarý seyretme þansýna da sahiptim.

Ayrýca, hafta sonlarýnda gittikleri   mesireler  ve tanýdýklarýnýn meyve bahçeleri   bana cazip gelirdi, tabii her gidiþimde dayýmýn  çiftliðinden bahis açardým, yine böyle bir sohbet esnasýnda özel idarede memur olan  dedem ,  görevli  olarak dayýmýn  köyüne gideceðini açýklayýnca beni de götürmesi   için yalvarmaða baþladým,   anneannemin desteði  ile dedemi razý ettik ama babamdan izin almak çok zordu,karnemi  beðendiði bir gün  onu da ikna edince sorun halledildi.

O   senelerde ,   evcil    hayvanlardan   “Hayvan Sayým Vergisi “ adý ile bir vergi alýnmakta idi ve beyan  esasýna  göre  tahakkuk  ettirilerek  tahsil olunurdu,  her muhtar köyündeki hayvan sayýsýný beyan eder, görevli bir memur köye gelerek sondaj usulü sayým yapar, eðer muhtarýn beyaný doðru ise bir miktar ikramiye ile ödüllendirilirdi, dedem de sayým memuru olarak görevlendirilmiþti.

Köye geldiðimizde çiftlik yerine, köyde bir baþka eve misafir olunca sebebini sordum, dedem dayým muhtar olduðu ve onu kontrol edeceði için  onlarda  kalmamýzýn doðru  olmayacaðýný  belirtti, kaldýðýmýz ev  Mustan  Aða isminde birine aitti, o da akrabamýz imiþ.

Ertesi sabah dedem köy odasýna giderken Mustan   Aðanýn   oðullarý : - evde sýkýlma seni balýða götürelim!  dediler,  peþlerine takýldým, deðirmene uðrayýp oradan takriben 1.5 metre boyunda  haç þeklinde  çakýlmýþ iki sopaya takýlý, oldukça seyrek bir aðla 4-5 metre uzunluðunda bir sopa alarak köy giriþindeki  derenin  kenarýna  geldik,  onlarýn   evde  besledikleri  munis  bir köpek olan Karabaþ da bizi býrakmamýþtý. Ýkisi de soyundular, üzerlerinde sadece  külotlarý   kalmýþtý , 50 -60 metre ara ile suya girdiler, su seviyesi omuzlarýna  yaklaþýyordu,derenin geliþ istikametinde olaný  elindeki uzun sýrýkla her iki tarafý karýþtýrarak diðerine doðru yürürken öteki  de  ara sýra aðý daldýrýp yukarý çekiyordu, her çekiþinde 0,5- 1 kg.lýk birkaç balýk yakalanýyordu, onlarý alýp tekrar daldýrdýðý aðda yine birkaç balýk çýkýyordu,böylece epey balýk yakalayýp giyindiler:-biz aðý deðirmene býrakýp balýklarýn bir kýsmýný tanýdýklara daðýtalým,sen eve git! dediler, onlardan ayrýldým, fakat Karabaþ beni býrakmadý, peþimden geliyordu, sokaðýmýza  yaklaþýrken  birkaç azgýn köpek bana saldýrdý, çok korktum ama ancak birkaç taþ atabildim, Karabaþ en çok yaklaþaný ýsýrýp ötekine geçiyor, beni koruyordu, sesleri duyan Mustan Aðanýn eþi gelinceye kadar köpeklerle boðuþan Karabaþ epey yara almýþ ama beni kurtarmýþtý, günlerce tedaviden sonra kendisine gelebilmiþ.

           Balýkçýlar yakaladýklarý balýklarýn çoðunu daðýtarak birkaç balýkla eve döndüler, anneleri Fatma teyze  mutfaða girince ben de peþinden gittim, izlemeye baþladým, balýklarý temizledikten sonra büyük bir toprak  güvece koyan Fatma teyze tuzlayýp, birkaç diþ sarýmsak ve biraz tereyaðý, çok az su ilave edip kapaðýný  kapadý, biraz hamur hazýrlayarak kapaktan buhar çýkmamasý için hamuru çepeçevre sývadý, o dönemlerde düdüklü tencere yoktu ve sanýrým  mucidi bizim köylü teyzelerdi, zira Kütahya dönüþü anlattýðýmda anneannem yýllardýr bu usulle yemek yapýldýðýný ve  kendi suyu ile piþtiðinden çok lezzetli olduðunu söyledi. Hakikaten akþam yemeðinde o güne kadar yemediðim nefasette bir balýk yedim.

Ertesi   gün ,   yapýlan   son  sayýmlarda  beyanýn  doðruluðu kanýtlanacaðý sýrada Ýbir’lerin  evinde sayým dýþý bir merkep olduðu  yolunda  bir ihbar alan dedem, korucu ve azalarla bahsedilen eve gider,samanlýða kadar aradýklarý halde bulamazlar,fakat  aralarýnda tarla meselesinden dolayý   eski bir husumet  bulunan muhbir israr edince  tekrar gidip her yeri  yeniden  ve daha dikkatli ararlarsa da bulamazlar, tam çýkacaklarý sýrada bir anýrma sesi iþitince dar ve çürük olan merdivenlerden sesin geldiði birinci kata çýkarlar ki  misafir odasýnda  kocaman bir eþek, tabii vergi cezalý olarak alýnýr ve muhtar da ödülden mahrum kalýr.

Gerek   bu   vergi,  gerekse yol  parasý adý altýnda alýnan,  tahsili  mümkün   olmazsa  borcu karþýlýðýnda  yol  inþaatýnda  çalýþtýrýlmak suretiyle  mükellefe  ödetilen  vergiler  bilâhare  kaldýrýlmýþtýr.

Dar  ve  çürük  merdivenden  eþeðin  üst  kata  nasýl  çýkarýldýðý, sadece   köyde   konu   edilmekle  kalmayýp  Kütahya’ya  döndüðümüzde,  aile  arasýnda  günlerce,  gülme  vesilesi  olduðu  gibi  Karabaþ’ýn kendisini  tehlikeye  atarak  gösterdiði  vefa  ve fedakârlýk  da takdirle karþýlanmýþtý.