Titreyen dudaklar sükûtu sermez,

Fikirler sel olup sarsar kalemi.

Avizem mahzunca ýþýðý dermez,

Zikirler gül olup sarsar âlemi.

Þafaðým sökerken bülbüller öter,

Seherin sancýsý yangýnla gider,

Vuslat cana girer, hasretim biter,

Mahirler dil olup sarsar meltemi.

Sokaklarým bir bir örer Ahmet’i,

Rýhtýmým arzuyla toplar zahmeti,

Rabbim gökyüzünden yýðar rahmeti,

Þehirler çöl olup sarsar matemi.

Mevsimlerin ahý baðrýmda kalmaz,

Baðbanlar kâbusla hüsranlar saðmaz,

Ýklimler özümü dermansýz kýlmaz,

Nehirler göl olup sarsar elemi.

Meclisimde aþkla güler sakiler,

Otaðda hýzlýca solar þakiler,

Yangýndan gazeli yazar Bakiler,

Ýksirler bal olup sarsar nur Cem’i

Pervane’m kaygýyla olmaz umutsuz,

Oynatmaz elini harsýz, yakutsuz,

Geçirmez günleri neþesiz, mutsuz,

Emirler yol olup sarsar son demi.