Yorgun aynalarda mahkum boyutlar,

Mahcup mevsimlerin koynunda zaman.

Sonsuz mavilikte yüzer umutlar,

Çöker vadilere bir sinsi duman,

Kucaklar daðlarý tül tül bulutlar.

Zamaný eðirir sihirli kirman,

Ýrkilir geceler baykuþ sesinden.

Muhayyer peþrevde dolanýr keman,

Ufuklar daralýr endiþesinden.

Korkulara aðýt yakar asuman.

Bir sancý saplanýr göðün baðrýna,

Kuþlarýn telaþlý bakýþlarýndan.

Felek isyan eder zulmün kahrýna,

Kan sýzar dünyanýn nakýþlarýndan,

Yankýlar, hoyratça çarpar çaðrýna.

Deli vakitlerde vurdular ay’ý,

Saklandý yýldýzlar korkularýndan.

Gerildi ihtiras okunun yayý,

Denizler dilini yuttu ârýndan,

Mendebur bir büyü sardý doðayý.

Kurtulur duygular cenderesinden,

Geceyi kamçýlar uðursuz cadý.

Gün batar gönlümün penceresinden,

Sorgular aklýmý bir zalim kadý,

Sulanýr fikirler kin dersinden.

Asil düþünceler küreðe mahkum,

Kayýp zamanlardan bir rüzgar eser.

Çöker omzuma mukaddes yüküm,

Mantýðýn yolunu iblisler keser,

Kaderin fermaný deðiþmez hüküm.

Hâyallerin kýrk kolu, kanadý,

Böler uykularý zamansýz düþler.

Bir deli sancýnýn tutar inadý,

Donar dudaklarda bedbin gülüþler.

Kesilir ansýzýn fikri tiradý…

Aydýnlýk günlerin önünde sisler,

Kördüðüm duygular boðar ruhumu.

Yalancý bu pýrýl pýrýl akisler,

Saklar arkasýnda bin uçurumu,

Daðlar gönülleri amansýz hisler.

Darýlýr binlerce cevapsýz sual,

Boyutlar kaybeder bir ân ölçüyü,

Ölüm belirsizlik rýhtýmýnda sal,

Gelir yolu sonu bozulur büyü,

Varlýk aynasýndan silinir hâyal…

                              Ýbrahim Saðýr