Mutluluk Öldü
.
Zifiri bir gecenin koynunda
Karanlığın esir aldığı bu şehirde,
Yalnızca hüzünler dolaşıyor.
Buğulu pencerelerden bakarken etrafa
Hüzünleri görüyorum karşımda.
Gördükçe yüreğim sızlıyor.
O da yetmezmiş gibi
Yalnızlığımı da görüyorum.
Geziyor yalnızlığım boş sokaklarda...
Yollarda kanlı ayak izleri
Umutlarım ağır yaralı
Pis pis gülüyor hüzün!
Bir kalabalık görüyorum,
Hayal kırıklıklarıyla dolu.
Ne olduğunu anlamaya çalışıyorum
Kalabalık dağılıyor sonra...
Ve gözyaşlarım akıyor
Yalnızlığım da gülüyor sonra
Yalnızlığım da eşlik ediyor hüzne.
Hayal kırıklıklarıyla doldu bu şehir
Mutluluk öldü artık...
.
(
Mutluluk Öldü başlıklı yazı
Oğuzhan ATEŞ tarafından
25.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
