hayat bana hiç gülmedi

hayat bir kez olsun elimden tutmadý

hayat bana yâr olmadý,

hayat bana bir kez olsun þans vermedi

hayata küstüm

hayat tüm yollarýný bana kapadý

hayata bir daha gelirsem eðer

hayatýn kahrý benim omuzlarýmda

batsýn bu hayat …

Ve daha neler de neler..

Sayar sayýþtýrýrýz hayat denilen, þu bize yaþamak için ayrýlan kýsa zaman dilimlerine..

Oysa hayat ;

tüm canlýlar için, en çok da insanlar için pek çok olanaklar yaratýp, kolayca eriþilecek yerlere koymuþ ki; insanlar becerilerini, akýl ve zekalarýný, bilgi ve maharetlerini yerinde ve zamanýnda kullanarak, ulaþýp istedikleri kadarýný alýp tepe, tepe kullansýnlar diye ..

Hayat (yaþam), tüm varlýklara eþit mesafede durur ve adaletli  davranýr.

Durduk yerde kimseye  “al bu sana, bu senin”  demez.

Hayat acýmasýzdýr, duygusallýkla iþi olmaz.

Hayat tarafsýzdýr, kimseden yana deðil, kimselere ayrýcalýk tanýmaz.

Hayatýn bu bereketli ve yararlý sunumlarýndan gereði kadar yararlananlar kârlý, yararlanamayanlar da zarardadýr.

Zararda olanlarýn þikayetleri de bu yazý baþlangýcýnda sýralanmýþ þikayet ve sitemlerdir.

Sen almasýný bilemezsen/ beceremezsen, hayatý suçlamaya hakkýn yok demektir ..

Hayata küsmek, kendine küsmektir ..

* muzaffer yýldýrým