Online Üye
Online Ziyaretçi
hüznün sabahındayım
ay ışığı kirpiğinden süzülürken
dilinde suskun zamanları
ırmaklar elinde çağlarken
bakır çalığında bir ikindi üstü
sulu gözlü ceylan kanardı
kırağı çalmış çimenlerde
kuşlar şakırken ormanda
üveyiğin hırçınlığında
uyandırdı çığlığı günü
güneşin kor sıcaklığında
boşluğa dolan gözleri
baharın coşkusunda
yükseliyordu nisan sesleri
yağmur oluyordu birden
sessizliğini bölerken
toprağın tavlanmış kokusu
yufka içinde çökelek dürümü
geldi geçti demeden öncesinde
sana seslendiğim an
gel gözlerim yolda kalmasın
umut ol yüreğime
çıkarken yokuşları
inişe geçirdiğim
180413denizli