bir damlacýktým ben,bir nutfe idim.
Rabbim annemin karnýnda besledi beni tam 9 ay.
zamanla,yavaþ yavaþ ve sýrayla halk etti bedenimin her bir parçasýný
nasýl yoktan var edildiðime ben þahit oldum bu 9 ay içerisinde.
bir mucizeydi bu,baþka ne olabilirdi ki?
RABBÝM'den baþka kim yarata bilirdi ki bir damla sudan,,eksiksiz bir beden
kim ruh üfleye bilirdi bu iskelete...
hayatýmýn en güzel zamanlarýydý annemin karnýnda geçirdiðim bu 9 ay.
bu kadar güzeli bir daha belki de hiç olmayacak.
o kadar huzurluydum ki orada,anlatamam.
bu huzuru yakalamakta kolay olmasa gerek.
hayata dair ilk acýyý yaþadým bugün
beni annemden koparýp alýrlarken.
ilk kez çýðlýklarýmý duydum,bu aðlayan bendim çünkü etrafta baþka kimse yoktu
tuhaf ama aðlamamdan mutlu olan insanlarý gördüm.
niye ben aðlarken gülmüþlerdi ki? anlayamadým. 
beni annemden ayýrýp bir þeylere sardýlar ve ameliyathaneden çýkardý bir hemþire.
kapýya gelince bebek karatay diye baðýrdý
birden arkamdan bir ordu denecek kadar kalabalýk geldiðini gördüm.
hepsinin yüzünde gülücükler var dý
içlerinden bir kaçý benimle geldi,diðerleri annemi beklediler.
beni yukarý çýkarýp bir odaya aldýlar ve musluðun altýnda yýkadýlar.
yine korkmuþtum ve çok aðladým.
sonra battaniyeme sarýp yatýrdýlar.
hemþire abla penceredeki storu kaldýrýp beni bekleyenlerin görmesini saðladý.
beni nereye getirmiþti, burasý çok soðuk A'llahým çok üþüyorum:=(
ben üþüdükçe dýþarda teyzemin ve ablamlarýn üzüldüðünü hissettim.
sanýrým ellerim ve ayaklarým morarmýþ. çok üþüyorum :(
bu baþka bir dünyaya gözlerimi açtýðým ilk gün
hiçte eðlenceli baþlamadý.
önce annemden kopardýlar,aðlýyorum diye güldüler
vücuduma baþka bir su döktüler üþüdüm.
annemi istiyorum ben Allah'ým nolur beni ona kavuþtur :=(